ကၽြန္ေတာ္သက္ေတာ္ေစာင့္(၅)

                         ဌာနမွဴး ျပန္သြားေတာ့... သိမ္းစရာရွိတာေတြ သိမ္းၿပီး ညစာအတြက္ ေခါက္ဆဲြေျခာက္ျပဳတ္နဲ႔ ၾကက္ဥေၾကာ္
ကုိ ၀က္ေပါင္ေျခာက္ လက္က်န္နဲ႔ ေရာလုိက္ရတယ္...။ ညနက္နက္.... ေအးစက္စက္မွာ  ၀ရံတာလက္ရမ္းကုိ လက္ေထာက္ရင္း
ထူးဆန္းတဲ့ အေတြးေတြ ၀င္လာတယ္..... ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ ဘာလဲ.....  ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးသမား အခ်င္းခ်င္း
သတ္ဖုိ႔ လုိသလားလုိ႔......။


                          ကၽြန္ေတာ္ သိထားတာက ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ... မိမိႏုိင္ငံရဲ့အေရး.... ႏုိင္ငံေရးသမားဆုိတာကေတာ့ မိမိႏုိင္ငံရဲ့
အေရးအတြက္ ကုိယ္စြမ္း ဥာဏ္စြမ္း ဓနစြမ္းအားေတြနဲ႔ ေထာက္မ စီမံေပးေနတဲ့သူ..... သန္႔စင္တဲ့ စိတ္ကူးေတြနဲ႔ မွန္ကန္တဲ့ ေစ
တနာေတြနဲ႔ မြန္ျမတ္စြာ ရပ္တည္ေနတဲ့သူေတြလုိ႔ေလ.....။   အဲဒီလုိလူေတြ အခ်င္းခ်င္းကုိ ဘာေၾကာင့္မ်ား သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္ၾက
တာလဲလုိ႔ ေတြးရင္း.... လုပ္ပုိင္ခြင့္ေတြေၾကာင့္လား.....၊ ထင္ေပၚေၾကာ္ၾကားမွဳေၾကာင့္လား.....၊ မလုိမုန္းထားစိတ္ေၾကာင့္လား..၊
မိမိရဲ့ အက်ဳိးစီးပြါးအတြက္လား....လုိ႔။  အဲဒါေတြလည္း အားလံုးပါတဲ့အျပင္ သေဘာထားကဲြလဲြရင္လည္း လုပ္ၾကတာပဲ၊ ဒီလုိစိတ္
မ်ဳိးကေတာ့ တကယ္ကုိ ျဖစ္ႏုိင္ေခ် အမ်ားဆံုး စိတ္ကူးေလ။ ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေရး မ်ဳိးဆက္ထူေထာင္တာလည္း ရွိခဲ့တာပဲေပါ့...။

                           အေမရိကန္မွာက ႏုိင္ငံေရး လူတန္းစား ႏွစ္မ်ဳိးရွိတယ္...... တစ္မ်ဳိးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ စည္းရံုးေဆာင္ရြက္
သူ၊ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ စီးပုိး ေဆာင္ရြက္သူေပါ့...... ။     ႏွစ္မ်ဳိးလံုးကေတာ့ သူတုိ႔ႏုိင္ငံရဲ့ အက်ဳိးအတြက္ေဆာင္
ရြက္ေနၾကတာပါပဲ.....။  အေမရိကန္လူမ်ဳိးႀကီး၀ါဒကုိ အသက္သြင္းေနၾကတာပဲေလ.....  ႏုိင္ငံေရးရဲ့  ေနရာတုိင္းကုိ အေမရိကန္
စံႏွဳန္းနဲ႔ပဲ တုိင္းတာေနၾကတာ......။
                           ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စည္းရံုးေဆာင္ရြက္သူေတြ ဆုိတာကေတာ့..... ေရာဂါဘယေတြအတြက္ လွဴတယ္၊ ဆင္းရဲတဲ့
ႏုိင္ငံေတြကုိ ေထာက္ပံ့တယ္....၊  ဒီလုိနဲ႔ အေမရိကန္ရဲ့ ႀကီးျမတ္မွဳကုိ ျပတယ္.....။    ၿပီးရင္ သူ႔ရဲ့ Rule ေတြအတုိင္း ႏုိင္ငံေရးကုိ
အသက္သြင္းလုိက္ၾကတယ္....။
                            ဒီလုိပဲ ႏုိင္ငံေရးမတည္ၿငိမ္တဲ့   ႏုိင္ငံေတြကုိလည္း လံုၿခံဳေရး အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြနဲ႔ ၀င္ေရာက္ကယ္တင္
သူ႔ရဲ့ ႀကီးမားတဲ့ အင္အားကုိျပ.... ခုိင္းတဲ့အတုိင္း လုပ္ႏိုင္မဲ့ဘက္ကုိ လက္နက္နဲ႔ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ၿပီး  ေခတ္သစ္ကုိလုိနီ အျဖစ္
အသက္သြင္းလုိက္ၾကတယ္.....။ ပထမတစ္မ်ဳိးက ရီပတ္ဗလီကန္..... ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ဒီမုိကရက္.....ေပါ့။
                           အေမရိကန္ရဲ့ အရွိန္အ၀ါကလည္း တကယ္ကုိ ႀကီးျမင့္တာ.... စီးပြါးေရက႑၊ နည္းပညာက႑၊ အုပ္စုဖဲြ႔မွဳ
ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေျပာင္းလဲမွဳ....၊ စစ္ေရးအင္အား....၊  ႏုိင္ငံေရး နည္းစနစ္ေတြအျပင္ အႏုပညာနဲ႔ ၀တ္စား ဆင္ယင္မွဳ အထိ
အားလံုး အားလံုးကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ထားႏုိင္တယ္.....။  တကယ္တမ္းမွာေတာ့ အေမရိကန္က ဟစ္တလာရဲ့ ``အာဏာရွင္ဝါဒျဖင့္ ကမၻာ
ႀကီးကုိစိုးမိုး၍  တတိယအင္ပါယာ (Third Reich) or ( Third Empire) ထူေထာင္ေရး စီမံကိန္း´´ ကုိ ေခတ္နဲ႔ေလ်ာ္ညီေအာင္
ျပန္လည္ျပဳျပင္ထားတဲ့ စတုတၱအင္ပါယာကုိ ထူေထာင္ေရးမ်ား ျဖစ္ေနမလားပဲ...။
                            ႏွင္းခါးေတြခုိတဲြေနတဲ့  ေလေအးေအးေလး သုတ္ကနဲ တုိက္လုိက္မွ အေတြးျပတ္သြားတယ္။   ဒီႏုိင္ငံေရး
အ၀န္းအ၀ုိင္းထဲကုိ မင္းသမီးက ဘာေၾကာင့္မ်ား ေရာက္ရွိေနခဲ့တာပါလိမ့္လုိ႔.....။

                            ညက ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္လုိ႔ထင္တယ္.... မနက္ႏုိးေတာ့ (၆)နာရီေတာင္ ထုိးေနၿပီ၊    ပံုမွန္ ကုိယ္
လွဳပ္ရွားမွဳရဲ့ နာရီ၀က္ကေတာ့ က်န္ေနခဲ့ၿပီ..... မနက္(၈)နာရီေလာက္မွပဲ မင္းသမီးအိမ္ကုိ ေရာက္ေတာ့မယ္...။
                            ေလ့က်င့္ခန္းၿပီးေတာ့.... ေရမုိးခ်ဳိး... ဘုရားရွိခုိးၿပီး ေသာက္ေတာ္ေရႏွင့္ ႏုိင္ငံျခားျဖစ္  အာရံုဆြမ္းေလးပဲ
ကပ္လုိက္ရတယ္....  ေပါင္မုန္႔မီးကင္ေလးနဲ႔ ၾကက္ဥေၾကာ္ေလးေလ.... ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္က  Nestle ေကာ္ဖီေလး
ပဲ အပုိပါတယ္... တစ္ခါတစ္ေလ ျမန္မာ အစားအစာေတြကုိ တကယ္ တမ္းတမိပါတယ္....။ မနက္စာစားရင္း စိတ္ကအိမ္ကုိျပန္
ေရာက္သြားေသးတယ္.... စိတ္ရဲ့ အလွ်င္က ျမန္လုိက္တာ...။
                            မင္းသမီးအိမ္ကုိ ေရာက္ေတာ့ ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူး...... စမစ္ေရာ.... ေဒၚလီေရာ... မင္းသမီးေရာ....
ခရီးထြက္သြားၾကတယ္တဲ့... ညေနေလာက္မွ ေရာက္မယ္တဲ့...... လံုၿခံဳေရး တစ္ေယာက္နဲ႔ ၿခံေစာင့္တစ္ေယာက္ပဲ က်န္ခဲ့တယ္
ဘယ္ကုိလည္း ဘာဘာညာညာ ေမးမေနေတာ့ဘူး.....။ စမစ္ေခၚထားတဲ့  ၀င္းၿခံျပဳျပင္ေရး သမားေတြနဲ႔အတူတူ ၿခံျပင္တဲ့ဆီမွာ
၀င္ကူေနလုိက္တယ္....။  ၿခံ၀မွာနဲ႔  ၿခံေထာင့္ေတြမွာ CCTV ကင္မရာေတြ တတ္ဖုိ႔ရယ္.....။   အလန္းဘဲလ္ေတြ တတ္ဖုိ႔ရယ္ကုိ
စိတ္တုိင္းက် ျပင္ဆင္ေနလုိက္တယ္....။ အလုပ္သမားေတြက ကၽြမ္းက်င္ၾကပါတယ္၊ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ေတြပဲ....  စိတ္တုိင္းက်
ေဆာင္ရြက္ေပးႏုိင္တယ္.... ၿခံ၀င္းရဲ့ အေပၚပုိင္းမွာ သံတန္းေတြ ျမွင့္တာရယ္.... သံဆူးႀကိဳးအေသးေလးေတြ  ေျပာင္းတတ္တာ
ရယ္.... သံခ်င္းထိရင္ အိမ္ထဲမွာ အလန္းျမည္ေအာင္ ၀ါယာႀကိဳးလုိင္းဆဲြဖုိ႔ရယ္ကုိ  ေသေသခ်ာခ်ာမွာၿပီး  ၿခံ၀င္းထဲကုိ  တစ္ပတ္
ပတ္ၾကည့္မိတယ္....။
                              ၿခံ၀င္းအေနာက္ဘက္မွာ အမွတ္မထင္ ကားနက္ႀကီးတစ္စီးထဲကေန....   အိမ္အေပၚထပ္ကုိ ဓါတ္ပံုရုိက္
ေနတာ ေတြ႔လုိက္ရတယ္.....။   ကမန္းကတန္း ခ်ဳိင္းၾကားထဲကုိ ကုိင္လုိက္မိတယ္....။  ထိတ္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္....။  ေသနတ္
ပါမလာဘူး.... ေအာ္.... ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ဴတီမွ မ၀င္ေသးပဲ.... အၾကာႀကီးလည္း စဥ္းစားမေနႏုိင္ပါဘူး...... ခပ္နိမ့္နိမ့္  ပန္းရံုေဘး

ကေန ၿခံစည္းရုိးကုိ ခုန္ ေက်ာ္တက္လုိက္တယ္... ေျမေပၚကုိ ေျခခ်မိေတာ့ ကားက ၀ူးကနဲ ေမာင္းထြက္သြားခဲ့ၿပီ.....။

                               ကားရပ္ထားတဲ့ ေနရာကုိ ေရာက္ေတာ့ ဘီးရာ အႀကီးေတြ ေတြ႔ရတယ္... 4WD ေပါ့.... ဘီးရာေတြမွာ
ေျမျဖဴစြပ္ေၾကာင္းပါးပါးေလး ပါလာတာ ေတြ႔ရတယ္....။ ဒီနားတစ္၀ုိက္မွာ ေျမလမ္းမရွိဘူး....၊ ဒါဆုိရင္ ဘယ္ကလာတဲ့ကားလဲ
အၾကာႀကီး ၾကည့္မေနေတာ့ဘူး....။ စမစ္လာမွ ေမးၾကည့္ေတာ့မယ္...။ ေဘးမွာလည္း စီးကရက္ အစီခံတစ္ခု...၊ ဒါဆုိရင္ ကား
ေရာက္ေနတာ အနည္းဆံုး နာရီ၀က္၀န္းက်င္လုိ႔ စဥ္းစားမိတယ္...။ ဒါဆုိကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ၿပီးမွ ေရာက္ေနခဲ့တာပဲ.. ဆပ္ဖ္ကား
ေလးဘီးယက္အမ်ဳိးအစားကားႀကီး.... ခရီးၾကမ္းသံုးခဲ့တဲ့ကား.... ဂ်ဴတီ မ၀င္ခင္ စိန္ေခၚမွဳ တစ္ခုပါပဲ... ေနာက္ေန႔လာရင္ေတာ့
ေသနတ္ကေလး ေဆာင္ထားရေတာ့မယ္....။

                               မင္းသမီး မရွိတာကုိသိလုိ႔လား... ဒါမွမဟုတ္ သိသိမသိသိ လုပ္စရာရွိတာ လုပ္တာလား.. ဘာအတြက္
ဓါတ္ပံုရုိက္ေနတာလဲ...  ဘယ္အဖဲြ႔ကလည္း စဥ္းစားစရာေတြမ်ားလာတယ္။ ခုမွ သတိရတယ္..... အရင္က မင္းသမီးကုိ D@D
ပန္းစည္းပုိ႔ေပးတာနဲ႔.... စာေရးတဲ့ ကိစၥေတြ.... ေနာက္ၿပီး ကားနက္တစ္စီးကိစၥေတြ သတိရလာတယ္...  ဒါဆုိရင္ ကားနက္ႀကီး
ဆုိတာ ဒီကားပဲ ျဖစ္မွာပဲ.... ဒီကားဆုိရင္ အရင္ကလည္း လာတာ သိထားတာကုိ အခု NSC ကုိ ငွားတာလဲ မသိစရာအေၾကာင္း
မရွိေလာက္ဘူး..... ကၽြန္ေတာ္ လာၿပီး ျပင္ဆင္ေနတာလည္း မသိစရာ မရွိေလာက္ဘူး....၊ ဒါဆုိရင္ ဘာလဲ....၊  ဘာသေဘာလဲ
သာမန္ မဟုတ္တဲ့ အေျခအေနတစ္ခုပဲလုိ႔ စိတ္ထဲမွာ ခံစားမိလုိက္တယ္.... ။ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ကေတာ့ ကားကုိ   ကၽြန္ေတာ္ျမင္ေအာင္
တမင္လုပ္ခဲ့တာလားေပါ့......။