ကၽြန္ေတာ္သက္ေတာ္ေစာင့္(၂၀)

                         စဥ္းစားလုိ႔ မဆံုးခင္ ``  ေဖာက္...´´ ဆုိတဲ့ အသံနဲ႔ `` ၀ုန္း...´´ ဆုိတဲ့ အသံကုိ ဆက္တုိက္ ၾကားလုိက္ရတယ္။
ေသနတ္သံမဟုတ္ဘူး...။ ဆတ္ကနဲ  အခန္းထဲကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဌာနမွဴးက ေသနတ္ကုိင္ထားတဲ့ လက္ကုိ လိမ္ခ်ဳိးရင္း
မတ္တတ္ရပ္ေနတယ္...၊ ေသနတ္သမားကေတာ့ ေမွာက္လွ်က္ ေက်ာမွာလည္း ေမ့ေဆးအပ္ေလး စုိက္ေနတယ္... ေမ့ေဆးေသ
နတ္နဲ႔ အပစ္ခံလုိက္ရတာပဲ.... အခန္းရဲ့ အေနာက္ေပါက္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့... မ်က္လံုးျပဴးသြားမိတယ္.... ေမ့ေဆးေသနတ္ကုိ
ကိုင္ရင္းရပ္ေနတာက FBI ရင္ထုိးေလး တတ္ထားတဲ့ အီတာရဲ့ ဒရုိင္လာေလးပဲ.....။


                          ၾကည့္ေနစဥ္မွာပဲ ေနာက္ထပ္ FBI လံုၿခံဳေရး ႏွစ္ေယာက္ ေျပး၀င္လာတယ္..... `` သတိထား  ႏွဳတ္ ပိတ္ခံရ
မယ္ျမန္ျမန္လုပ္... ကားထဲ တစ္ခါတည္း သြင္းထား... WPD ႏွိမ္နင္းေရးတပ္ခဲြကုိလႊဲလုိက္ေတာ့...´´ ဌာနမွဴးက ေျပး၀င္လာတဲ့..
FBI ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေျပာလုိက္ေတာ့ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္က ခ်ဳိင္းႏွစ္ဘက္ကေန မ သြားၾကၿပီ....  `` ေကာင္ေလးမင္းလုိက္သြား...၊
လမ္းမွာ သတိထား ႏွဳတ္ပိတ္ႏုိင္တယ္..´´ အီတာရဲ့ ဒရုိင္ဘာ FBI ကခ်ာတိတ္ကုိလည္း တစ္ဆက္တည္း လွမ္းေျပာလုိက္တယ္...
ေကာင္ေလးက ခ်က္ခ်င္းထြက္လုိက္သြားတယ္....။
                           `` ဘာျဖစ္သြားေသးလည္းဆရာ. ´´ ဌာနမွဴးရဲ့ လက္ေမာင္းကုိ ဆုပ္ကုိင္ရင္း  ေမးလုိက္မိတယ္..။ ဆရာက
ကၽြန္ေတာ့္လက္ခံုကုိ ျပန္ဆုပ္ကုိင္ရင္း     ``  ေတာ္ေသးတာေပါ့ကြာ မင္းျမန္ျမန္ေရာက္လာလုိ႔ မင္းကုိ မဲေနတုန္း ဟုိေကာင္ေလး
အေနာက္ကေန ပစ္လုိက္ႏုိင္တာ... မင္းသာေနာက္က်ရင္ ငါေတာ့ ပဲြသိမ္းၿပီ.....´´ ကၽြန္ေတာ္ မခ်ိၿပံဳး ၿပံဳးျပရင္း.......
                          `` ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မလုပ္လုိက္ႏုိင္ဘူး၊ သူ လွမ္းပစ္တာေတာင္ ကံေကာင္းလုိ႔မထိတာ...´´ ကၽြန္ေတာ့္စကား
ေၾကာင့္ ဆရာက ၿပံဳးရင္း...
                          ``  မင္းျမန္လုိ႔ေပါ့ကြ..... ငါလည္း  အခန္းထဲ လွမ္း၀င္ေရာ...  ေထာင့္ကေန ရင္ဘတ္ကုိ ေဆာင့္ဆဲြလိုက္တာ
ငါယုိင္သြားတာနဲ႔ လည္ပင္းကုိ သုိင္းဖက္ၿပီး နားထင္ကုိ ေသနတ္နဲ႔ ေတ့ေတာ့တာပဲကြာ...။  ဘာတစ္ခုမွ လုပ္ခ်ိန္ကုိ မရလုိက္တာ
ေတာ္ေတာ္ အေတြ႔အႀကံဳရွိတဲ့ေကာင္ႀကီး.... ဒါပမဲ့ ငါလည္း ဘယ္ရမလဲ အေနာက္ကေန FBI က တဲြေပးထားတဲ့ ေကာင္ေလးကုိ
ေျခလွမ္း (၁၀)လွမ္း ခြါၿပီး လုိက္လာခုိင္းထားတာ...။   မင္း ခ်က္ခ်င္း ေရာက္လာမယ္ဆုိတာ သိေနလုိ႔ေလ....။   ေတာ္ေသးတယ္
မင္းလွမ္း၀င္လာတာကုိ သူ ခ်က္ခ်င္း မသိတာေရာ... မင္းအေနာက္ကုိ ျပန္ကပ္လုိက္တာလည္း ျမန္လုိ႔၊ ေသနတ္နဲ႔လွမ္းပစ္ေတာ့
ငါေတာ္ေတာ္ကုိ စိတ္ပူသြားတာ....´´
                           ဆရာ့ စကားၾကားရတာ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္လုိက္တာ .... ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ နားထင္ကုိ ေသနတ္နဲ႔ အေတ့ ခံ
ထားရတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာင္ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ လွမ္းၿပီး စိတ္ပူေနေသးတယ္....။ အေရွ႔တုိင္းသားေတြရဲ့ လွပတဲ့ စိတ္ဓါတ္ကေလး
ေပါ့...။

                           ``  ဒါေပမဲ့ဗ်ာ... ဆရာက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တစ္ကြက္ခ်န္ထားခဲ့တာပဲ.....´´
                           ``  ေဟ... ဘာလဲကြ၊ ဘယ္ဟာတုန္း.... ´´
                           `` ဆရာ အခုခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့ မစ္ရွင္ကုိေရာ၊  အီတာရဲ့ ဒရုိင္ဘာေလးက FBI ကဆုိတာကုိေရာ.... ဘာလုိ႔
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မေျပာျပတာလဲ...´´
                           `` အာ... ဒါဆုိရင္ေတာ့  မင္း ညႊန္မွဴးကုိသာ အျပစ္တင္ေတာ့.... ငါေတာင္ လာသတင္းပုိ႔မွ သိရတာ... အခု
ကိစၥအားလံုးက ဗဟုိကေန ညႊန္မွဴးကုိယ္တုိင္ ကုိင္ေနတာကြ.... ဟဲဟဲဟဲ´´
                           `` ေတာ္ပါဗ်ာ... ဆရာ့အေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္း သိပါတယ္....´´ ေျပာရင္း ဆရာ့ဗုိက္ကုိ လက္
သီးနဲ႔ လွမ္းထုိးလုိက္တယ္... ဆရာက ရယ္ေမာရင္း ပုခံုးကုိလွမ္းဖက္ၿပီး..
                            `` လာကြာ ဆမ္.... ေကာ္ဖီ တစ္ခြက္ေလာက္ သြားခ်ရေအာင္....´´ ေျပာရင္း၊ ပုခံုးဖက္ရင္း ႏွစ္ေယာက္သား
လွမ္းထြက္လာခဲ့တယ္...၊ ဒုတိယ အႀကိမ္ေျမာက္  ေကာ္ဖီဘားကုိေပါ့....။
                            ေကာ္ဖီဘားထဲ မ၀င္ခင္မွာ နားက်ပ္ထဲမွာ အသံၾကားလုိက္တယ္၊   ``  NSC-1..   ပစ္မွတ္မိထားၿပီ၊ ပစ္မွတ္
မိထားၿပီ.... ´´ နားေထာင္ၿပီးတာနဲ႔ `` ဆမ္... အီတာ အခန္းထဲ၀င္တဲ့ေကာင္ မိထားၿပီ... လာျမန္ျမန္...´´  ေျပာရင္းေရွ႔က ဦးေဆာင္
ေျပးေတာ့တာပဲ.... ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္က လုိက္ေျပးရေတာ့ တာေပါ့...
                            ေျပးေနရင္းနဲ႔... `` ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ခဲြကုိ ပုိ႔...  ႏွဳတ္ပိတ္ခံရမယ္...  သတိထား... ´´ လုိ႔ လွမ္းေအာ္ ေနေသး
တယ္... တစ္ဘက္ကလည္း `` လႊဲလုိက္ၿပီ... ပုိ႔ေနၿပီ..´´ တဲ့။
                           `` ျမန္ျမန္လာ ေဟးေရာင္...´´    ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လွည့္ေအာ္ရင္း ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးထြက္သြားတယ္၊ အျပင္
ေရာက္ေတာ့ FBI တံဆိပ္ ခ်ဳိင္းျပတ္ကုတ္အကၤ် ီ၀တ္ထားတဲ့ အေယာင္ေဆာင္ FBI ကုိ ႏွိမ္နင္းေရး တပ္ခဲြရဲ့  လံုၿခံဳေရးအခ်ဳပ္ကား
ထဲကုိ ထည့္ေနၿပီ....။ သူတုိ႔ မသိလုိက္တာက ဒီပဲြမွာ FBI ေတြက ရင္ဘတ္တံဆိပ္ေသးေသးေလးကုိ ေျပာင္းၿပီးတတ္ထားၾကတယ္
ဆုိတာရယ္၊ လွဳပ္ရွားမွဳ အားလံုးကုိ  CCTV ကေန ေတာက္ေလွ်ာက္ ၾကည့္ေနၾကတယ္ဆုိတာရယ္၊  ေနာက္ၿပီး...ဧရိယာတစ္ခုလံုး
ကုိ အစီအစဥ္တက် သီးသန္႔ရွင္းလင္းေရး လုပ္ထားတယ္ဆုိတာကုိေပါ့.....။
                              အခ်ဳပ္ကားေလးနဲ႔ ႏွိမ္နင္းေရးအဖဲြ႔ေတြ ထြက္သြားေတာ့... ဆရာက ပုခံုးကုိ လွမ္းပုတ္ရင္း    `` ကဲ... ဆမ္
ေမာင္ရင့္ ေရႊမင္းသမီးေလး အစီအစဥ္ေတြ ၿပီးေလာက္ေရာေပါ့...  ျပန္လုိက္ေတာ့... ေဖ်ာ္ေျဖေရး အစီအစဥ္ရဲ့ အသံေတြ ဖုံးေနလုိ႔
ဒုိ႔ ပစ္က်၊ ခတ္ၾကတာကုိ လူေတြ မသိလုိက္ဘူး...။ ေကာင္းတယ္ကြာ....။  ဒီတစ္ခါ အလုပ္လုပ္ရတာ All Plus ပဲ.. အရွဳံး လံုး၀ကုိ
မရွိလုိက္ဘူး....``
                             `` ဟင္... ဆရာက မျပန္ေသးဘူးလား... ဒီမွာ ေနခဲ့မွာလား.....´´
                             `` ေအးေလ...   ဟုိေကာင္ေတြ စစ္ေဆးတာကုိ လုိက္ၾကည့္လုိက္ဦးမယ္၊  ဘာ ဆက္လုပ္စရာ က်န္ေနမလဲ
မေျပာႏုိင္ေသးဘူးေလကြာ.. မင္းျပန္လုိက္... အခ်ိန္ရရင္ ငါ ဒင္နာ အမီ ျပန္လာမယ္...´´
                             `` ဘယ္သူ႔ ဒင္နာလဲ ဆရာ...´´
                             `` ဟာ.... တံုးပါ့ကြာ...   ဒီည မင္းသမီးက မင္းနဲ႔ ငါ့ကုိ ဒင္နာ ေပးမွာေပါ့ကြ...  တကယ့္ေကာင္....´´  ေျပာ
ေျပာ ဆုိဆုိနဲ႔ နားရင္း တစ္ခ်က္ လွမ္းတီးလုိက္ၿပီး ကားရွိရာကုိ ထြက္သြားေတာ့တယ္..။  သူ႔ကားကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့... ၀ါရွင္တန္
ရဲဌာနပုိင္ကား... ေတာ္ေတာ္လည္း ပိုင္တဲ့ ဆရာေပပဲ....။
                            အျပန္   ေလယာဥ္ေပၚမွာေတာ့  မင္းသမီးက ရႊန္းရႊန္း ေ၀ေနေအာင္ စကားေတြ ေျပာလာတယ္...။  ၿပီးေတာ့
ဆရာ ခန္႔မွန္းခဲ့သလုိ ဒင္နာေပးမယ္တဲ့.... ယေန႔ည(၇)နာရီေပါ့....ဆရာရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ ဒရုိင္လာေလး ပက္ထရစ္ရယ္ကုိတဲ့
ပက္ထရစ္က ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ဆရာ့ကို သိေနေပမဲ့  ရာထူးႀကီးၿပီး ၀ါရင့္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က သူ႔ကုိ မသိၾကဘူး...။  တစ္ခါ
တေလမွာ စံုေထာက္ေလာကဆုိတာ ရယ္စရာလည္း ေကာင္းေသးတာပဲလုိ႔.... ေတြးရင္း ၿပံဳး ျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္...။
                            အိမ္ခန္းကုိ  ျပန္ေရာက္ၿပီး... ေရမုိးခ်ဳိး...  အ၀တ္အစားလဲၿပီး  အခ်ိန္ မတန္ေသးလုိ႔ အိမ္ေရွ႔ ဧည့္ခန္းမွာ...
ခဏထုိင္ေနရင္း... တီဗီြ ဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့... ေန႔လည္က အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခ်ဳိ႔ကုိ ထုတ္လႊင့္ျပသေနတယ္...။  မင္းသမီး အီတာရဲ့
ေခတၱနားေနခန္းအတြင္း က်ည္မပါတဲ့ ေသနတ္တစ္လက္၊ က်ည္ကပ္တစ္ခုျဖင့္အတူ  FBI  အေယာင္ေဆာင္ တစ္ဦးအား ဖမ္းဆီး
ရမိခဲ့ေၾကာင္း....၊  သုိ႔ေသာ္ လုပ္ၾကံရင္ တရားစဲြဆုိ တင္ပုိ႔ႏုိင္ေရးအတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ေပၚလွ်က္ရွိေၾကာင္း၊  FBI  တစ္ဦးကဲ့သုိ႔
အေယာင္ေဆာင္လာျခင္းမွာ မင္းသမီး အခန္းအတြင္းမွ မင္းသမီး၏ ပစၥည္းမ်ားအား  ခုိးယူလုိ၍ ျဖစ္ေၾကာင္း...၊ ေသနတ္ေသတၱာ
ေလးအား မည္သည့္ ပစၥည္းမွန္း မသိသျဖင့္ ဖြင့္ၾကည့္ေနစဥ္ ဖမ္းဆီးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ မင္းသမီး၏ ေသနတ္ျဖစ္ေၾကာင္း....။
ထြက္ဆုိခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ ဤ အတုိင္းဆုိပါက မင္းသမီးအား  သက္ေသ ထြက္ဆုိခ်က္ေပးရန္ (သုိ႔မဟုတ္) အစစ္ေဆးခံရန္ ၀ါရွင္တန္
တရားရံုးမွာ ဆင့္ေခၚႏုိင္ေၾကာင္း....  ထုတ္လႊင့္သြားခဲ့တယ္။ ဟုိက္.... လုပ္ရင္းကုိင္ရင္း မင္းသမီးကုိ ျပန္ပတ္ေနပါေပါ့လား...။

                            အေတြးမဆံုးခင္ ဖုန္း၀င္လာတယ္... `` ဆမ္... မင္းအခုဘယ္မွာလဲ...´´
                           `` အိမ္မွာ ဆရာ .... ´´
                           ``  မင္းသမီးအိမ္ကုိ ျမန္ျမန္ ေျပးေတာ့..... မင္းသမီး အႏၱရာယ္ရွိေနၿပီ....ဖုန္းေခၚလုိ႔လည္း မရေတာ့ဘူး....
၀န္းက်င္တစ္၀ုိက္ကုိေတာ့ MPD ကုိ ၀ုိင္းခုိင္းထားတယ္....။ မင္းအိမ္ေရာက္တာနဲ႔ အေျခအေနကုိ ဖုန္းျပန္ဆက္....  ျမန္ျမန္သြား
ငါ အခုျပန္လာေနၿပီ... ေနာက္မိနစ္(၄၀)ေရာက္မယ္... ဖုန္းျပန္ဆက္...´´ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ဖုန္းျပန္ခ်သြားတယ္... ကၽြန္ေတာ္ စလြယ္
ေလးေကာက္လြယ္၊ ကားေသာ့ ယူၿပီး.... ခ်က္ခ်င္း ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္....။
                            မင္းသမီး အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့ ၿခံေစာင့္က  အိမ္ေရွ႔တံခါးေပါက္ေဘးမွာ ေမွာက္လွ်က္လဲေနၿပီ  ေခါင္းမွာလဲ
ေသြးေတြနဲ႔....။ ၿခံတံခါးလည္း ပြင့္ေနတယ္....  ဆင္၀င္ေအာက္မွာ စက္ႏွိဳးထားတဲ့ ကားတစ္စီး....   ကၽြန္ေတာ္ ရီမုဒ္နဲ႔ ၿခံတံခါးကုိ
ျပန္ပိတ္လုိက္တယ္...။ ၿခံတံခါးကုိ တုိက္ၿပီး ထြက္လုိ႔ မရဘူး။   ေျမျမွဳပ္ စတီးသံတုိင္ေတြနဲ႔ တံခါးလုပ္ထားတာေလ...။   ေဒၚလီတုိ႔
စမစ္တုိ႔ကုိ ရွာၾကည့္မိေသးတယ္..... တစ္ေယာက္မွ မေတြ႔ရဘူး....။ ဒင္နာအတြက္ သြားၿပီး ျပင္ဆင္ေနၾကတာလားပဲ....။
                             ဌာနမွဴးကုိ ဖုန္းေခၚၿပီး အေျခအေနကုိ လွမ္းေျပာလုိက္တယ္....  ၾကည့္ေန
တုန္းမွာ မင္းသမီးကုိလက္ေနာက္ျပန္လိမ္ရင္း လူႏွစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္...။  ႏွစ္ေယာက္လံုး ေသနတ္ေတြနဲ႔....။  ကားေပၚမွာ
တစ္ေယာက္ဆုိေတာ့ စုစုေပါင္း သံုးေယာက္။   ကၽြန္ေတာ္  ပန္းၿခံဳေလးေဘးကေန.... ကားေရွ႕ ဘယ္ဘက္ဘီးကုိ ေသနတ္နဲ႔ ပစ္
ထည့္လုိက္တယ္... ဒိုင္းကနဲ... ေသနတ္သံနဲ႔ အတူ ရွဴးးးးးး ဆုိတဲ့  ကားဘီးေပါက္သံ ထြက္လာတယ္....။
                            ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္ရယ္....၊ ကားေပၚကတစ္ေယာက္ရယ္က  ကားဘီးေပါက္တယ္ပဲ ထင္ၿပီး ငံု႔
ၾကည့္ေနၾကတယ္... မင္းသမီးကုိ ခ်ဳပ္ထားတဲ့ တစ္ေယာက္ကလည္း တစ္ခုခုကုိ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း လွမ္းေျပာလုိက္တဲ့ ပံုပါပဲ
ကၽြန္ေတာ္ ျဖတ္ကနဲ သတိရသြားတာ တစ္ခုက `` ပစ္ခတ္မွဳ ျဖစ္ရင္ ခ်က္ခ်င္း ေမွာက္ခ်.... ၿပီးရင္ ေဘးကုိလွိမ့္.. အကာအကြယ္
ရေအာင္ယူ...´´ လုိ႔  ၀ါရွင္တန္ကုိ သြားတဲ့ ေလယာဥ္ေပၚမွာ မင္းသမီးကုိ ကၽြန္ေတာ္ မွာေတာ့ မင္းသမီးက  `` အမေလး ဆမ္ရယ္
(၂)ႏွစ္ စစ္မွဳထမ္းဘူးပါတယ္.... စစ္သင္တန္းလည္း တက္ဘူးပါတယ္... မပူပါနဲ႔....´´ တဲ့ေလ...။

                             သတိရသြားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း ကားေနာက္ဘီးကုိ ထပ္ပစ္ထည့္လုိက္တယ္... ဒုိင္းကနဲ အသံၾကားၿပီး ရွဴးက
နဲ ကားဘီး ထပ္ေပါက္ေတာ့.. ဖမ္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ လူက ေယာင္ၿပီး အီတာကုိ လက္လႊတ္လုိက္တယ္.. ခ်က္ခ်င္းအီတာက လွိမ့္ထြက္
ၿပီး အိမ္ေရွ႔ အကြယ္ကုိေျပးၿပီ ..... ဟုိလူ လုိက္မွာ စုိးလုိ႔ အီတာအေနာက္ ဟုိလူရဲ့ ေျပးလမ္းနံရံကုိ တစ္ခ်က္လွမ္းပစ္လုိက္တယ္..
သူ တုန္႔ကနဲ ရပ္ၿပီး ေမွာက္ခ်လုိက္တယ္.... ။   က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ကားနဲ႔ ကြယ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ရွိမယ္ ထင္တဲ့ ဘက္ကုိ 
ရမ္းပစ္ေနၾကတယ္..... ေသနတ္သံေတြကေတာ့  စီစီညံသြားတာေပါ့....။ 
                           သူတုိ႔ ၀ပ္ေနၾကေပမဲ့ ကားဘီးနဲ႔ လြတ္တဲ့ တင္ပါးတုိ႔.... ဒူးတုိ႔ကုိ ျမင္ေနရတယ္...။ ကားသမားမွာက ပစၥတုိ။
က်န္တဲ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ေျခာက္လံုးျပဴးေတြ ကုိင္ထားတယ္...
                            ကၽြန္ေတာ္ လူ လံုး၀မလွဳပ္ပဲ.. ပစၥတုိကုိင္ထားတဲ့ တစ္ေယာက္ရဲ့ တင္ပါးကုိ ပစ္ထည့္လုိက္တယ္... တံုးကနဲ    
လဲက်သြားတယ္... ေဘးကတစ္ေယာက္က အိမ္ေရွ႔ ပန္းခံုအေနာက္ကုိ ထေျပးတယ္...ကၽြန္ေတာ္ လွမ္းပစ္လုိက္တယ္... ဗုိင္းကနဲ
လဲက်သြားတယ္။ ၀ါယာလက္ကားသံေတြကုိေတာ့ လမ္းမဘက္မွာ ၾကားေနရၿပီ... ကၽြန္ေတာ္ ရွိေနတဲ့ ပန္းၿခံဳရဲ့ ေဘးက ပန္းၿခံဳကုိ
က်န္ေနတဲ့ တစ္ေယာက္က လွမ္းပစ္တယ္... (၄)ခ်က္.... ကၽြန္ေတာ္ မလွဳပ္ရဲဘူး...။ ေမွာက္လွ်က္က ၾကည့္ေနတယ္....။
                             ၿပီးေတာ့ ရဲကားေတြ ၀င္လာလုိ႔ရေအာင္ ေမွာက္လွ်က္ကေန ပက္လက္လွန္ၿပီး... ရီမုဒ္နဲ႔ ကားတံခါးကုိ ျပန္
ဖြင့္လုိက္တယ္... ကားတံခါး ပြင့္ေတာ့ ငနဲသားက ရမ္းၿပီး တံခါးကုိ တစ္ခ်က္ ပစ္လုိက္တယ္...။ ၿပီးေတာ့   မင္းသမီးရွိရာဘက္ကုိ
ထေျပးသံၾကားရၿပီး မင္းသမီး မေရွးမေႏွာင္းမွာ  ေအာ္လုိက္တဲ့ အသံကုိလည္း ၾကားလုိက္ရတယ္....။
                             သူပစ္လုိက္တာ (၅)ခ်က္ေတာင္ ရွိေနၿပီ... ေသနတ္ထဲမွာ က်ည္ တစ္ေတာင့္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္...။  ကၽြန္
ေတာ္ သိလုိက္ၿပီ.... ခ်က္ခ်င္း ထၿပီး ေျပးလုိက္သြားလုိက္တယ္...။
                             အိမ္နဲ႔ အကြယ္မွာ ပုဂၢိဳလ္ မင္းသမီးလည္ပင္းကုိ အေနာက္ကေန လက္နဲ႔ ပုိက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကုိေသနတ္နဲ႔
လွမ္းခ်ိန္ထားတယ္....။ ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအး ေဆးေဆး ထြက္ရင္း  `` မင္း ေသနတ္ထဲမွာ က်ည္ဆံ တစ္ေတာင့္ပဲ ရွိေတာ့တယ္
ကုိယ့္လူ.... မင္းသမီးကုိျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ကုိ ျဖစ္ျဖစ္ ပစ္လုိက္တာနဲ႔ မင္း က်ည္ဆန္ ကုန္ၿပီ....  အခုရဲကားေတြလည္း ၀င္လာၿပီ.... မင္း
ဘာလုပ္မလဲ.... ေျပာေလ...´´   ကၽြန္ေတာ့္ စကားေၾကာင့္  သူမ်က္ႏွာ ပ်က္သြားတယ္... မင္းသမီးက ရုန္းေနေတာ့....
                              `` ၿငိမ္ၿငိမ္ေနစမ္း.... ငါပစ္လုိက္မယ္....´´ ေျပာရင္း ေနာက္ဆုတ္တယ္..... ၿပီးေတာ့....
                             `` မင္းေျပာတာ မွန္တယ္... ငါ့့မွာ က်ည္ တစ္ေတာင့္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္....၊ ဒါေပမဲ့ အခု ရဲကားေတြက ဒီ
နားကုိ မေရာက္ေသးဘူး....... ေရာ့...´´  ေျပာရင္းနဲ႔ မင္းသမီးကုိ ေဆာင့္တြန္းလႊတ္လုိက္တယ္....။ ကၽြန္ေတာ္ လန္႔ၿပီး  ေဘးကုိ
ယုိင္လဲလာတဲ့ မင္းသမီးကုိ ဖမ္းဆဲြမလုိ႔ ျပင္ေနတုန္း....
                              `` မင္းကုိ ပစ္တယ္ကြာ....´´
                              ``  ဒုိင္း..... ´´   ဗုိက္မွာ မီးစနဲ႔ ထုိးလုိက္သလုိ ပူကနဲ ျဖစ္ၿပီး  ဘုိင္းကနဲ လန္လဲက်သြားတယ္....။   .38
ေျခာက္လံုးျပဴးရဲ့ အရွိန္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ပက္လက္လန္.... လဲက်သြားေစတာပဲ... ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ရံုးထၿပီး ၾကည့္လုိက္ေတာ့.....
ေသနတ္သမားက အေနာက္ေပါက္ဘက္ကုိ ေျပးထြက္သြားၿပီ...။  မင္းသမီးလဲ အလန္႔တၾကား ေအာ္ဟစ္ရင္း အတင္းႀကံဳးထၿပီး
ေျပး၀င္လာတာေတြ႔ရတယ္... အေနာက္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ နံမယ္ကုိ တေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ရင္း ေျပးလာေနတဲ့ ဌာနမွဴးရဲ့ အသံကုိ
လည္း ၾကားေနရတယ္.... မ်က္စိထဲမွာ မုိက္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္....

                               ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လဲက်သြားတာပဲ... ဒါေပမဲ့ ေျမျပင္ေပၚကုိ မေရာက္လုိက္ဘူး.....။ အိကနဲ လက္ႏွစ္ဘက္
ေပၚကုိ က်သြားတယ္.... မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အီတာရဲ့ စုိးရိမ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ တေၾကာ္ေၾကာ္ ေခၚေနတာကုိ ၾကားလုိက္
ရတယ္....။ ကၽြန္ေတာ္ ေသနတ္ မွန္သြားၿပီပဲ.........။