ထိုင္ေနရင္းနဲ႔ ေနသာတဲ့ေနေလးမုိ႔ထင္ပါတယ္.. ပင္လယ္ႀကီးကလည္း အျပာေရာင္... ေနာက္ၿပီး တိမ္လႊာေလး
ေတြကလည္း အျပာႏုႏုေလး သန္းေနတယ္....။
ဒီတစ္ခါ အတူတူထုိင္ေနျဖစ္တာ ေနာက္ဆံုးမ်ား ျဖစ္ေလမလား.. ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း ဘယ္ေလာက္မ်ားၾကာ
မွ ျပန္ဆံုစည္းႏုိင္မလဲလုိ႔ ၀မ္းနည္းစိတ္ေလးန႔ဲ စဥ္းစားေနမိတယ္...။
`` ကုိ... ဒီကေန သြားၿပီးရင္ ဘယ္မွာ ရွိေနမလဲဟင္...´´ ရုတ္တရက္ ေမးလာေတာ့ ခ်က္ခ်င္းဘာေျဖရမွန္း
မသိခဲ့ဘူး... ေျပာင္းေရႊ႔ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ ရံုးခ်ဳပ္ကုိ သတင္းပုိ႔ရမယ္... ဟုိေရာက္မွ ပုိစတင္ခ်ေပးမယ္တဲ့ေလ....။
`` ဟုိေရာက္မွ သိမယ္ထင္တယ္.. မီးမီး၊ ျပန္ဆက္သြယ္လုိက္ပါ့မယ္... ေနာ္..´´ ပုခံုးေလးကုိအသာအယာ
ဖက္ထားရင္း ႏြမ္းလ်စြာပဲ ျပန္ေျပာျဖစ္ခဲ့တယ္...။
`` မီးမီး ကုိ႔ကုိ လြမ္းရင္ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲဟင္...´´
`` အင္း.. မီးမီး လြမ္းတဲ့အခါ ဒီေနရာေလးကုိ လာခဲ့... ၿပီးရင္ ဟုိး... မုိးေပၚက တိမ္ျပာေလးေတြကုိၾကည့္
လုိက္ေနာ္... အဲဒီ တိမ္ျပာေလးေတြ ရွိတဲ့ေနရာမွာ... ကုိ ရွိေနမယ္....´´
လက္ေမာင္းကုိ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဆုပ္ကုိင္ရင္း `` အင္း...´´ တဲ့၊ သူ႔ရဲ့ အင္းဆုိတဲ့ အသံအေနာက္မွာ
ပူေလာင္တဲ့ ေလပူေတြ အတူလုိက္ပါလာတယ္၊ သူ႔ရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ ပူေလာင္ေနတယ္ဆုိတာ သိလုိက္ရတယ္၊ ၀မ္းနည္းၿပီး
ငုိမွာစုိးလုိ႔ စိတ္မေကာင္းစရာစကားေတြ မေျပာျဖစ္ခဲ့ပါဘူး၊ ခ်စ္သူကုိ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ထားခဲ့ရမွာ... ကၽြန္ေတာ္၀န္ေလးလွပါတယ္။
မထင္မွတ္တဲ့ လွည့္ကြက္တစ္ခုမွာ မထင္မွတ္တာေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ခါးခါးသီးသီး ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတယ္၊
ကၽြန္ေတာ္ ရံုးခ်ဳပ္ကုိ သတင္းပုိ႔မလုိ႔ ထြက္ခြါသြားခဲ့တဲ့ ညမွာပဲ.... ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔တဲ့ သဘာ၀ ေဘးအႏၱရာယ္ဆုိးႀကီးက မီးမီးတုိ႔
မိသားစု အပါအ၀င္ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ.... ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာကုိ အဆံုးမရွိတဲ့ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲကုိ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့တယ္..။
ရက္စက္လြန္းလွတယ္ဆုိတဲ့ စကားေတြထက္ ပုိတဲ့ စကားလံုးေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္ ရွာေဖြေနခဲ့တာ... အခုဆုိရင္ (၅)ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္
ေတာ့မယ္ေလ.....။ ``မီးမီးေရ မင္းဘယ္မွာလဲ...´´ လုိ႔ ရင္ထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေအာ္ေနမိေပမဲ့ မီးမီးကေတာ့ မၾကားႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။
မီးမီးတုိ႔ကုိ ေတြ႔တယ္ဆုိတဲ့ သတင္းၾကားတုိင္း... ကၽြန္ေတာ္ လုိက္ရွာခဲ့ရတာလည္း ေမာပန္းျခင္းေတြကုိ
ေတာင္နားမလည္ႏုိင္ေအာင္ပါပဲ...၊ မီးမီးတုိ႔ေနတဲ့ ရြာေလးမွာ စိတ္မႏွံ႔တဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ကမ္းစပ္မွာေတြ႔တယ္လုိ႔
ေျပာၾကရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေအာင္သြားခဲ့တယ္...။ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ အငမ္းမရေမးေနမိတယ္..။ မီးမီးဘယ္မွာ
ေရာက္ေနလဲကၽြန္ေတာ္မသိေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အရူးတစ္ပုိင္းျဖစ္ေနခဲ့တယ္ေလ....။ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္လည္း ထြက္ခဲ့တယ္။
မီးမီးကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ လုိက္ရွာခ်င္လုိ႔ပါ....။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ တစ္ေနရာမွာ မီးမီး ရွိေနေသးတယ္လုိ႔... ခုထိ မွတ္ယူေနမိေသး
တယ္...။
မၾကာခင္ကလည္း မီးမီးတုိ႔ေနတဲ့ရြာက ပင္လယ္ကမ္းစပ္မွာ.... ရြာက မဟုတ္တဲ့ အသက္(၂၃)ႏွစ္ေလာက္
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ပင္လယ္ျပင္ႀကီးနဲ႔ တိမ္ေတြကုိ ေန႔တုိင္း လာလာၾကည့္ေနတယ္ဆုိတဲ့ သတင္းရလုိ႔ လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္အေျပး
ေလးသြားမိတယ္....။
မီးမီးနဲ႔ အရြယ္ခ်င္း မတိမ္းမယိမ္းရွိေပမဲ့ မီးမီးေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး..၊ အဲဒီေကာင္မေလးကုိကၽြန္ေတာ္ၾကည့္
ေနရင္းက သူလည္း တစ္ခုခုေၾကာင့္ ပူေလာင္ေနသလားလုိ႔ စဥ္းစားျဖစ္ခဲ့တယ္... ေကာင္မေလးလွည့္ၾကည့္တာနဲ႔ ဆံုေတာ့ဘာရယ္
မဟုတ္ ၿပံဳးျပလုိက္မိတယ္...။
သူလည္းကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၿပံဳးျပရင္း `` အကုိက ကၽြန္မကုိ ထူးဆန္းလုိ႔ ၾကည့္ေနတာလား...´´ တဲ့
`` အားနာပါတယ္ညီမရယ္ လြန္ခဲ့တဲ့ (၅)ႏွစ္ေလာက္ မုန္တုိင္းႀကီးနဲ႔အတူဒီရြာမွာေနတဲ့အကုိ႔ေကာင္မေလး
ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ အဲဒါ ဒီရက္ပုိင္းမွာညီမက ပင္လယ္ႀကီးကုိ လာလာၾကည့္ေနတယ္ဆုိေတာ့ အကုိ႔ေကာင္မေလးမ်ားျဖစ္ေန
မလားလုိ႔ လာၾကည့္မိတာပါ...´´
`` ေအာ္... အကုိနဲ႔ ညီမက ဘ၀တူလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္...။ ညီမက ရန္ကုန္မွာငယ္ငယ္ေလးကတည္းက
ေက်ာင္းသြား တက္ေနတာ မုန္တုိင္းႀကီးထဲမွာ ဒီမွာက်န္ရစ္တဲ့ ညီမေမေမ ပါသြားတယ္ေလ.. ဒါေပမဲ့ ညီမ အခုထိ မယံုႏုိင္ေသးဘူး
တစ္ေန႔မွာမ်ား ေမေမျပန္လာမလားလုိ႔... အခ်ိန္ရတုိင္း လာလာၾကည့္မိတယ္...´´ ကၽြန္ေတာ္ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိသြား
ခဲ့တယ္...။ စိတ္ထဲမွာလည္း လက္ကနဲ အသိတစ္ခုကုိ ရလုိက္မိတယ္.....၊ သူ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ အျဖစ္ဆုိးတာပဲ..၊ ဒါေပမဲ့ သူက ပုိ
ၿပီး တန္ဘုိးရွိေနတယ္ေလ....။
သူ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စာနာစြာ ဘ၀တူေတြလုိ႔ ေျပာလုိက္တာကုိ ကၽြန္ေတာ္ရွက္မိလာခဲ့တယ္... ကၽြန္ေတာ္က
ခ်စ္ရတဲ့ မီးမီးကုိ တမ္းတေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ႏွလံုးသားေလးရဲ့ ေစညႊန္းရာေနာက္ကုိ လုိက္ခဲ့တယ္၊ သူလည္း သူခ်စ္ရတဲ့ မိခင္ကုိ
တမ္းတရင္း သူ႔ႏွလံုးသားေလးရဲ့ ေစညႊန္းရာကုိလုိက္ခဲ့တယ္.....၊ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့လြမ္းဆြတ္ျခင္းက အဆံုးအစမရွိတဲ့ မိခင္ေမတၱာကုိ
ကုိယ္စားျပဳထားတာပါလား....
`` သူတုိ႔ ျပန္မလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး ညီမရယ္... အကုိျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္....´´
`` ဟုတ္ကဲ့အကုိ ေမေမလည္း ျပန္မလာႏုိင္ေတာ့ပါဘူး... ဒါေပမဲ့ ေမေမ့ကုိ လြမ္းရင္း ပင္လယ္ႀကီးနဲ႔..
တိမ္ေတြကုိ ၾကည့္ရတာ... ျပာလြင္ေနတာပဲေနာ္.... အရမ္းေအးခ်မ္းတယ္... ညီမ ခဏေလး ထုိင္လုိက္ဦးမယ္ေနာ္... အကုိေအး
ခ်မ္းပါေစ....´´ တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္ ၿပံဳးျပရင္း သူ႔အနားက ျဖည္းျဖည္းေလး ထြက္လာခဲ့မိတယ္... စိတ္ထဲမွာေတာ့... ေအးခ်မ္း
မွဳေတြကုိ ခံစားလုိက္ရတယ္.. ဒီညီမေလးေျပာသလုိပါပဲ... တိမ္ျပာေလးေတြက သတိရတုိင္း ရွိေနတတ္တယ္ေနာ္...။
ကၽြန္ေတာ္ မီးမီးကုိ သတိရတုိင္း တိမ္ေလးေတြ ျပာလြင္ေနမွာပါ....၊ အခုေတာ့ ညီမေလးေပးတဲ့ အသိ
ေတြနဲ႔အတူ မီးမီးကုိ တမ္းတရင္း ေမေမ့ရင္ခြင္ႀကီးထဲကုိ ျပန္ေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ရူးမုိက္စြာ မီးမီးကုိ ရွာေဖြေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ေမေမ ဘယ္ေလာက္မ်ား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနခဲ့ရမလဲလုိ႔ ေတြးၾကည့္လုိက္မိေတာ့.... ခြင့္လႊတ္ပါေမေမရယ္..
အခု အဆံုးအစမရွိတဲ့ တိမ္ျပာေလးေတြ ရွိတဲ့ အရပ္ကုိ သားျပန္လာေနၿပီေမေမေရ......
(ကြန္ဆူးမား)(၂၆-၁-၂၀၁၃)
ေအာ္...... ဘာလုိလုိနဲ႔ ရက္စက္တဲ့ နာဂစ္မုန္တုိင္းဆုိးႀကီး ေမႊေႏွာက္ ရက္စက္သြားတာ (၅)ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္ေတာ့မွာပါလား.....
No comments:
Post a Comment