ကၽြန္ေတာ္သက္ေတာ္ေစာင့္(၉)

                         ကုတင္ေပၚမွာ ေမွာက္လွ်က္က တစ္ေယာက္ထဲ စဥ္းစားေနမိတယ္....  မင္းသမီးကုိ လုပ္ႀကံခ်င္တဲ့သူ တကယ္ 
ရွိေနတာလားလုိ႔....။ D@D တံဆိပ္ေလး ပုိ႔လုိက္တာရယ္.....၊ Sniper Gun ပံု စေတကာတစ္ခု ကားမွန္မွာ ကပ္ထားတာရယ္....
ေနာက္ၿပီး Tissue Box ေလးထဲက အသံဖမ္ကိရိယာေလးရယ္....၊ ဓါတ္ပံုခုိးရုိက္ေနတဲ့ ကားနက္ႀကီးရယ္...၊ မစၥတာ စမစ္ရယ္...၊
အေတြးထဲမွာ အစီအရီ ေပၚလာတယ္.. ေနာက္ၿပီး မင္းသမီးရဲ့ Zero Level မ်က္၀န္းေတြရယ္... သရုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ Plus Level
မ်က္၀န္းေတြကုိ ျပန္စဥ္းစားေနမိတယ္....။

                          ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားလုိ႔ ထင္တယ္... ညက တရား မထုိင္ျဖစ္လုိက္ဘူး..... ဆတ္ကနဲ လန္႔ႏုိး
ေတာ့ မနက္(၂)နာရီထုိးၿပီးေနၿပီ၊  အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ေအးစက္ေနလုိ႔ ေစာင္ၿခံဳၿပီး ျပန္အိပ္လုိက္ရတယ္....။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘုရားကုိ
အာရံုျပဳရင္းေပါ့ ....။ လံုၿခံဳေရးသမားေတြ...၊ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ....၊ ဆရာ၀န္ေတြ....၊ တရားေရး၀န္ထမ္းေတြက စိတ္တည္ၿငိမ္
ေအာင္ (ျမန္မာလုိ သမာဓိရွိေအာင္) နားလည္သလုိ ႀကိဳးစားၿပီး  Meditation  လုိ႔ ေခၚတဲ့ တရားအားထုတ္တဲ့ အလုပ္ကုိလုပ္ၾကရ
တယ္...။ ကံေကာင္းတာက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ျဖစ္ေနရတဲ့အတြက္ သမထပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊  ၀ိပႆနာပဲျဖစ္
ျဖစ္ အားထုတ္ႏုိင္တဲ့ အခြင့္အေရးကုိ ရရွိထားၾကတယ္ေလ.....။
                           သုိ႔ေသာ္လည္း လူကလည္းခ်မ္း.. စိတ္ကလည္း ပမ္း... သတ္မွတ္ခ်ိန္လည္း မဟုတ္တဲ့အတြက္ ထၿပီးမလုပ္
ျဖစ္ခဲ့ဘူး..... နားလည္ေနေပမဲ့ ထဲထဲ၀င္၀င္ မခံယူႏုိင္ေသးတာကုိ ျပေနတာပဲလုိ႔  ေတြးေနမိေသးတယ္...။  အိပ္မေပ်ာ္ခင္ေလးမွာ
ဂုဏ္ေတာ္ ကုိးပါးကုိ အႏုလံု ပဋိလံု ပြါးမ်ားေနမိတယ္.... ``  အရဟံ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါတုိ႔၏ ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံယူေတာ္မူ ထုိက္
ေသာ ျမတ္စြာဘုရား....´´  အစရွိသျဖင့္ေပါ့.....။
                            မနက္ခင္း ေစာေစာ ႏုိးေတာ့.... (၄၅)မိနစ္စာ အလန္းေပးၿပီး တရားထုိင္ေနမိတယ္.... စိတ္ၾကည္လင္ေနလုိ႔
အိပ္မက္ထဲမွာ မိဘႏွစ္ပါးနဲ႔ အတူ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီးကုိ ဖူးေတြ႔ခဲ့ရလုိ႔ေလ.... ေဖေဖနဲ႔ ေမေမကုိလည္း ေမတၱာပုိ႔မိေသးတယ္
ဖုန္းအဆက္အသြယ္ အၿမဲရေနေပမဲ့ မျပန္ျဖစ္တာေတာင္ (၄)ႏွစ္ေလာက္ ရွိေရာေပါ့......။

                            ကားေမာင္းလာရင္း ဖုန္း၀င္လာတယ္.... ဌာနမွဴး ဖုန္း.... `` ဟဲလုိ ေမာနင္းဆာ.... ´´ႏွဳတ္ဆက္လုိက္တာနဲ႔
`` ေကာင္ေလး မင္းသြားေနၿပီလား....´´
`` ဟုတ္ကဲ့ဆရာ... သြားေနၿပီ.........´´
`` ေအးကြာ ရံုးခန္းကုိ ခဏ ၀င္လာခဲ့ဦး.... ´´
`` ဟုတ္...´´  ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလုိက္တယ္....  မင္းသမီးအိမ္နဲ႔ ရံုးက ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ျဖစ္ေနလုိ႔......
                           လမ္းမႀကီးေပၚ   ကားေရာက္လာတာနဲ႔ ဖုန္းထပ္၀င္လာတယ္   ``  ဆမ္... ရံုးကုိ မလာနဲ႔ေတာ့... ငါလာေနၿပီ
လမ္းဆံုႀကီးေဘးနားက  Gulf   Island Wate Park  မွာ ေစာင့္ေန၊ လမ္းေဘးမွာပဲ ေစာင့္ ကားနားမွာ....´´   ေျပာခ်င္တာေျပာ
ၿပီး ဖုန္းခ်သြားတယ္.... ``ဟူး...´´ကနဲ သက္ျပင္းမွဳတ္ထုတ္ၿပီး ဆက္ေမာင္းလာခဲ့တယ္....။  (၃)မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ၿပီးေတာ့......
ဌာနမွဴး ေရာက္လာတယ္.... ကားေပၚက မဆင္းပဲနဲ႔  စကၠဴအိတ္ကေလးထဲ ထည့္ထားတဲ့ စီဒီခ်ပ္ေလး ကမ္းေပးတယ္... ``   ေရာ့
ဆမ္ ဒါက လြန္ခဲ့တဲ့ (၂)ႏွစ္ေလာက္က မင္းသမီးရဲ့ Move ေတြ.... သူ႔ေဘးနားမွာ မ်က္မွန္နဲ႔ အၿမဲပါေနတာက ကားအက္ဆီးဒင့္နဲ႔
ဆံုးသြားတဲ့ MPD ( Mississippi Police Depertment ) က အင္စပက္တာပဲ......။ ေသခ်ာေလ့လာထားကြ.... ထူးျခားမွဳေတြ႔
ရင္.... ငါ့ကုိလည္း ေျပာဦး.....´´  ေျပာေျပာဆုိဆုိ ကားထြက္ဖုိ႔ျပင္လုိက္လုိ႔ ပိတ္ကာရင္းတားလုိက္ရတယ္...။
                         ယဥ္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက  ဆရာ့ ခ်ဳိင္းၾကားမွာ ေသနတ္ ပါေနတယ္ဆုိတာရယ္....။     ေနာက္ၿပီး က်ည္ကာ
အကၤ် ီ၀တ္ထားတာလည္း သိလုိက္လုိ႔....   `` ဆရာ... ဘယ္သြားမွာလဲ... နည္းနည္း ထူးေနသလားလုိ႔..... ´´  ကၽြန္ေတာ္အေျပာ
ေၾကာင့္ ၿပံဳးရင္းနဲ႔....  `` မေန႔ကျဖစ္ခဲ့တဲ့  MPD က မူးယစ္ေဆး၀ါး အမွဳမွာ ရုိေမးနီးယား သံအမတ္ႀကီးရဲ့ သား ပါ၀င္ပတ္သက္မွဳ
ရွိတယ္ေျပာလုိ႔.... Santa Rosa Island ကုိ လုိက္သြားမလုိ႔ကြ... အဲဒီမွာ သံအမတ္ႀကီးသား တည္းေနတယ္ ေျပာတယ္..။ စိတ္
မပူနဲ႔ အေျခအေန ၾကည့္ယံုပါ.... ဘုိင္ ´´ ေျပာရင္းထြက္သြားျပန္ၿပီ.... ဒီဆရာနဲ႔ေတာ့  ဟုတ္ေနၿပီ....။  Tissue Box ထဲက အသံ
ဖမ္းကိရိယာ ကိစၥကုိလည္း ဘာမွ ထပ္ေျပာဘူး၊  ေမးလည္း မေမးဘူး....၊ အေရးမႀကီးသလုိ လုပ္ေနတယ္... စဥ္းစားစရာပဲ..။

                          ၿခံထဲကုိ ၀င္လုိက္တာနဲ႔ ဆင္၀င္ေအာက္မွာ  ေဒၚလီနဲ႔ ၿခံေစာင့္ဒင္နီပါလာ  စကားေျပာေနၾကတာကုိေတြ႔လုိက္
ရတယ္။ ကားဂုိေဒါင္ထဲ ကားရပ္ၿပီး ထြက္လာေတာ့ ဒင္နီပါလာ မရွိေတာ့ဘူး... ေဒၚလီကေတာ့ လုိအပ္တာထက္ပုိေနတဲ့ အၿပံဳးတု
တစ္ခုနဲ႔ `` ေမာနင္း... ဆမ္´´ တဲ့.......၊  ``ေမာနင္းေဒၚလီ...´´ လုိ႔  ျပန္ႏွဳတ္ဆက္ရင္း အိမ္ထဲကုိ ၀င္လာခဲ့တယ္.... လွည့္မၾကည့္ပဲ
သိေနတယ္ ေဒၚလီလုိက္လာၿပီ ဆုိတာကုိေပါ့....။
                        အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဆက္တီမွာ ၀င္ထုိင္လုိက္တုန္း..... ေဒၚလီက မနက္စာ လွမ္းမွာေနတယ္
အသီးအရြက္ေၾကာ္နဲ႔ ႏုိ႔ ႏွစ္ေယာက္စာ တဲ့...  ၿပီးေတာ့ စားပဲြေပၚမွာ ရွိတဲ့ ပန္းအုိးေလးထဲက ႏွင္းဆီပန္း အျဖဴေလးကုိ ကႏဲြ႔ကလ်
ကုိင္ၾကည့္ေနတယ္... မသိရင္ ႏူးညံ့တဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္လုိေပါ့....၀တ္ထားတာကလည္း ည၀တ္အကၤ် ီ အပါးေလး...
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေသခ်ာၾကည့္ေနတယ္... သူ႔ကုိေတာ့ သူ႔ကုိပဲ ဒါေပမဲ့  Tissue Box  ေလးကုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ထိလုိက္ေလမလဲ
လုိ႔ေပါ့....။
                         မနက္စာစားရင္း လုိ တုိ ရွင္း စကားေျပာျဖစ္ေတာ့ မင္းသမီးက ရီပတ္ဗလီကန္ ဆီနိတ္တာ ဘရုိက္တန္ရဲ့ေတြ႔
ဆံုပဲြကုိ သြားေနတယ္တဲ့...။ အင္းေပါ့... ေရြးေကာက္ပဲြလည္း နီးလာၿပီဆုိေတာ့... မဲဆြယ္မွဳေတြ စေတာ့မွာေပါ့.... ပရိသတ္ အခုိင္
အမာရွိတဲ့ အႏုပညာရွင္ေတြရ႕ဲ့   ေထာက္ခံခ်က္ကလည္း မဲအႏုိင္ရေရးမွာ သိပ္အေရးႀကီးတယ္ေလ။ တစ္ခုပဲ စုိးရိမ္မိတယ္... မလုိ
အပ္တဲ့ ပစ္ခတ္မွဳေတြ ျဖစ္လာမွာကုိေပါ့....။
                         ကၽြန္ေတာ္ ညက ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားမိတာေလး တစ္ခုရွိတယ္... ဒင္နာစားရင္း မင္းသမီးေျပာခဲ့တဲ့စကား
အရ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တယ္...။ မင္းသမီးက တကယ္လဲလွတယ္.. သူ႔ရဲ့ စိတ္ထားေလးေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ခင္မင္တယ္ဆုိတာ
မွန္ေပမဲ့.... တကယ္တမ္းမွာ သူ႔ကုိ ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိေပါ့.....
                               
ကၽြန္ေတာ္ သက္ေတာ္ေစာင့္...... (၁၀)သုိ႔