ကၽြန္ေတာ္သက္ေတာ္ေစာင့္(၁၁)

                          ဌာနမွဴးနဲ႔ ေျပာၿပီးေတာ့ မင္းသမီး အိမ္ကုိ လွည့္ျပန္လာခဲ့တယ္....။  လမ္းမွာလည္း စဥ္းစားလာမိတယ္.....
တကယ္လုိ႔ သံအမတ္ႀကီးက DNA စစ္ေဆးခ်က္အရ အေဖမျဖစ္ခဲ့ရင္ သူ႔သားလုိ႔ေျပာတဲ့  ဒီေကာင္ေလးကုိ ျပန္ေမာင္းထုတ္လုိ႔
ရၿပီ.... ဒါဆုိရင္ စဲြခ်က္တင္ထားတဲ့ အမွဳကုိလည္း ရုပ္သိမ္းေပးရမယ္...။ ေနာက္ၿပီး သူနဲ႔အတူ ရဲကုိ၀ုိင္းထုိးခဲ့တဲ့  မူးယစ္ေဆး၀ါး
မသကၤာတရားခံေလးေတြကုိလည္း အေရးယူႏုိင္မယ္၊ ျပႆနာတစ္ခုေတာ့ရွိတယ္...။   သံအမတ္ႀကီးကုိ  DNA စစ္ႏုိင္ဖုိ႔က သူ
ဆံပင္ညွပ္တဲ့ေန႔အထိ ေစာင့္ရမယ္...။ ဒီၾကားထဲ ျပည္နယ္ တရားရံုးက စဲြခ်က္တင္လုိက္ရင္ MPD က ရဲေလးကေတာ့ဘ၀ပ်က္
ၿပီ။   သူ႔ ဌာနက တာ၀န္ရွိသူေတြလည္း လြင့္ၿပီ...။ ေနာက္ၿပီး ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦးက တရား၀င္ေတာင္းပန္ရေတာ့
မယ္။  (၂)ရက္ေတာင္ လုိေသးတာပဲ... ဒီေန႔က ေသာၾကာေန႔ေလ။

                           အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ ေလသာေဆာင္ကုိ ထြက္ၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ၾကည့္ေနမိတယ္.....။
ခပ္ ေ၀းေ၀းက မစၥစၥပီ ျမစ္ႀကီးကုိ လွမ္းၾကည့္မိေတာ့ အေဆာက္အဦေတြနဲ႔ ကြယ္ေနေလရဲ့။ လမ္းမွာ ႏွင္းေတြ စုိေနတဲ့ Maple
ရြက္ေလးတစ္ရြက္ကုိ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္....။    ဒီလုိ ေႏြဦးရာသီေလးမွာ တစ္ေနရာရာမွာေတာ့....  MapleLeaf ေလးေတြ ေၾကြေန
သလုိ.....  ျမန္မာႏုိင္ငံ ပင္လယ္ကမ္းစပ္ၿမိဳ႔ေလးက  သနပ္ခါးေလး လိမ္းထားတတ္တဲ့   ေကာင္မေလးကုိ သတိရေနမိတယ္...။
သူလည္း ဒီအခ်ိန္ဆုိ သဲေသာင္ႏုႏုေလးေပၚမွာ... သတိရေၾကာင္းေတြကုိ တုတ္ကေလးနဲ႔ ေရးျခစ္ေနေရာေပါ့.....။
                            တတီတီ အသံျမည္ရင္း ထိန္းခ်ဳပ္ေရး ေဘာက္စ္ေလးမွာ မီးနီေလးပြင့္လာလုိ႔ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ မင္းသမီး
ကားတန္းေလး ျပန္၀င္လာတာပဲ.....။
                            ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရပ္ေစာင့္ေနတုန္း မင္းသမီးတုိ႔ ၀င္လာၾကတယ္...။ ဧည့္သည္ေတြလည္း ပါလာတယ္......
ခႏၶာကုိယ္တုတ္တုတ္ခုိင္ခုိင္နဲ႔ အသားခပ္ညိဳညိဳေတြ... ဘရာဇီးတုိ႔... ခ်ီလီတုိ႔လုိ လူမ်ဳိးေတြပဲ...။
                            `` ဆမ္... ခဏေလးေနာ္.... ဧည့္သည္ေတြပါလာတယ္.... ထုိင္ၾကပါ..... ေအးေအးေဆးေဆးေပါ့......´´
ေျပာရင္း မင္းသမီးက အခန္းထဲ ၀င္သြားတယ္။

                            (၁၀)မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့.... ကရာေတးေဘာင္းဘီလုိ......  အျဖဴေရာင္ေဘာင္းဘီနဲ႔  တီရွပ္အျဖဴနဲ႔ ျပန္
ျပန္ထြက္လာတယ္....။
                            `` ဒီေန႔ ဘရာဇီးက Dancer ေတြေခၚလာတယ္... Capoeira ကမလုိ႔ေလ ဆမ္ရဲ့..... လုိက္ၾကည့္ပါလား´´
                           ``  အင္း.... လုိက္ခဲ့မယ္။ ဘယ္သြားမွာလဲ.....´´
                           ``  ျမစ္ေဘးက  အျဖဴေရာင္ကၽြန္း စားေသာက္ဆုိင္ကုိေလ.... ျမစ္ကမ္းေဘးမွာဆုိေတာ့.... က လုိ႔ရတယ္။
                           ကားေပၚတက္ရင္း အတူထြက္လာၾကတယ္၊  Dancer ေတြက Ace ကားတစ္နဲ႔...  မင္းသမီးကားကုိေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ ေမာင္းခဲ့တယ္။ အတူယွဥ္ထုိင္ရင္း မင္းသမီးရဲ့  ျပင္သစ္ေရေမႊးနံေလးရေနတယ္။    စိတ္ထဲမွာ ရွင္မေတာင္
သနပ္ခါးနံ႔ေလးကုိ သတိရမိေသးတယ္... ဒီေန႔ထူးဆန္းေနလုိက္တာ....။
                            သတ္မွတ္ေနရာေရာက္ေတာ့ မင္းသမီးနဲ႔ အဖဲြ႔ ဆင္းၾကတယ္....  ၿပီးေတာ့  တီးလံုးကုိေဆာင္းေဘာက္ႀကီး
ႏွစ္လံုးနဲ႔ ဖြင့္ၿပီး Dancer အဖဲြ႔က အရင္ကတယ္...။ ဘရာဇီးကမ္းထရီး ေတးသြား အရမ္း တက္ၾကြစရာေကာင္းတယ္...။ က ေန
ၾကတာလည္း ေပ်ာ္စရာႀကီး ``၀ီရရသ´´ လုိ႔ေခၚတဲ့ တက္ၾကြျခင္းေတြကိုျဖစ္ေပၚေစတယ္ေလ.....။
                            ကေနတာကုိ ေသခ်ာၾကည့္ရင္းနဲ႔ ျမန္မာတုိက္ခိုက္ေရးနည္းျဖစ္တဲ့  ဗန္တုိ ဗန္ရွည္သုိင္းနဲ႔   ေတာ္ေတာ္တူ
ေနတယ္ဆုိတာ သတိထားမိလုိက္တယ္.....။
                            သူတုိ႔က တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္တုိက္ခုိက္တာကုိ သရုပ္ျပ ကခုန္ေနၾကတာပဲ.......။  ခါးေပၚမွာ ခႏၶာ
ကုိယ္ကုိ တင္ၿပီး ေျခကုိ တစ္ပတ္ၿပီး တစ္ပတ္လွည့္ရင္းကေနတာေတြ... ေျမႀကီးေပၚကုိ ထုိင္ခ်ရင္းငံု႔လုိက္...၊ ေရွာင္လုိက္နဲ႔ အင္
မတန္ကုိ အားမာန္ပါတဲ့...... ကနည္းပါပဲ....။ ေတာ္ယံု ခႏၶာကုိယ္ၾကံ့ခိုင္ယံုနဲ႔ေတာ့ မရေလာက္ဘူး.....။
                            Dancer အဖဲြ႔ ကၿပီးေတာ့  မင္းသမီး ၀င္လာတယ္...။ ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိတယ္...သူ က
ႏုိင္ပါ့မလားလုိ႔....။
                            ထင္ထားတာထက္ ပုိၿပီး လွပေအာင္ ကသြားတယ္...။  အင္မတန္ကုိ လွပတဲ့ မင္းသမီးပါပဲ...။  ခါးေပၚမွာ
ခႏၶာ ကုိယ္ကုိ တင္ၿပီး ေျခကုိ တစ္ပတ္ၿပီး တစ္ပတ္လွည့္ရင္းကေနတုန္း သူ႔ရဲ့ ေရႊေရာင္ ဆံႏြယ္ေတြက ေရႊေရာင္  ကမၺလာႀကီး
တစ္ခ်ပ္ကုိ ေလထဲမွာ ျဖန္႔ခင္းထားသလုိကုိ လွပပါေပတယ္....။
                            ကလုိ႔ ၿပီးေတာ့ ေခၽြးေတြနဲ႔ ရႊဲရႊဲစုိေနတဲ့ မင္းသမီးကုိ တဘက္ကေလး ကမ္းေပးမိတယ္.... `` ေက်းဇူးပါ..´´
လုိ႔ အၿပံဳးေလးနဲ႔ ေျပာလုိက္တဲ့ မင္းသမီးကုိ ျပန္ၿပံဳးျပလုိက္မိတယ္...။

                            သတိထားၾကည့္မိလုိက္ေတာ့... အားလံုး ၿပံဳးေနၾကေလရဲ့.....။ ရင္ခြင္ ကမ္းစပ္ကုိ လွဳိင္းလံုးႀကီးေတြ ရုိက္
ခပ္မလာေစခ်င္ဘူး မင္းသမီးေရ.....။