ကၽြန္ေတာ္သက္ေတာ္ေစာင့္(၃)

                         အီတာ  ဘာမွ မေျပာခင္ ကုိလန္ဘား လက္ကုိ တစ္ခ်က္ ဆတ္၍ ေဆာင့္ေအာင့္ထြက္သြားသည္။  သိပ္အကဲ
မရေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ မင္းသမီး အီတာက စကားစလာသည္....
`` အြန္လုိင္းမွာ မေတြ႔လုိ႔ေမးတာကုိ ဘာလုိ႔ မေက်နပ္တာလဲ ဆမ္.....ကုိယ္ေရး အခ်က္အလက္ေတြကုိ အြန္လုိင္းမွာ ၾကည့္ရတာ
မဟုတ္ဘူးလား....´´

`` ဟုတ္တယ္။ ဒီၿမိဳ႔နယ္က သီးသန္႔ လံုၿခံဳေရး ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ အဖဲြ႔၀င္ေတြကုိေတာ့ သူတုိ႔ရဲ့ ဘုိင္အုိဂရပ္ကုိ အြန္လုိင္းမွာ ေၾက
ျငာထားေပးတယ္။  လုိတဲ့သူကုိ ငွားႏုိင္ေအာင္လုိ႔....  ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ မေၾကျငာဘူး... ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့  NSC အဖဲြ႔
၀င္ေတြ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ ေၾကာ္ျငာစရာ မလုိဘူး... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အေနာက္မွာ NSC အၿမဲရွိေနတယ္...။  အင္အားေရာ အခ်က္အ
လက္ေတြကုိေရာ..... အခ်ိန္မေရြး ယူသံုးလုိ႔ရတယ္.....။ ငွားရမ္းခထက္....  လူပုဂၢိဳလ္ တစ္ေယာက္ခ်င္းရဲ့ လံုၿခံဳေရးကုိ ပုိအေလး
ထားတယ္...။
                            စကားရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းကုိ တစ္ဆက္တည္းေျပာခ်လုိက္တယ္.. မင္းသမီးကေတာ့ ၿဂိဳလ္ဆုိးတစ္ေကာင္ကုိ
ၾကည့္သလုိ စုိက္ၾကည့္ေနတယ္.... ၿပီးေတာ့  `` ဒါကေတာ့ ကၽြန္မရဲ့  အစ္မ၀မ္းကဲြ ေဒၚလီ လုိ႔ေခၚတယ္....    သူက မန္ေနဂ်ာ....
ေရွာင္ေပးဖုိ႔ လုိေသးလား....´´ အမ်ဳိးသမီးကုိ ညႊန္ျပရင္း ေျပာလာေတာ့ `` မလုိပါဘူး   လူကုိလူလုိျမင္ၿပီး မဒမ္ရဲ့ အက်ဳိးအတြက္
တကယ္ ေစတနာထားရင္ ကၽြန္ေတာ္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မွာပါ....´´ မင္းသမီးလည္း ဆုိဖာမွာ ထုိင္လုိက္တယ္....   ေဒၚလီလည္း
မင္းသမီးေဘးမွာ ၀င္ထုိင္တယ္....    ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ စမစ္က သူတုိ႔နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္မွာ ထုိင္ခ်လုိက္ၾကတယ္.....။
                         `` ေျပာပါ ဆမ္..... ကၽြန္မ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ....´´
                         `` ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဒီအိမ္ရဲ့ ဆုိဒ္ပလန္ေပးပါ........ စနစ္ပံုေရာ.... ျဖတ္ပုိင္းပံုေရာ.... ေနာက္ၿပီး ဂူဂယ္အတ္က
ထုတ္ယူထားတဲ့ ေနာက္ဆံုး ၀န္းက်င္ပံုပါေပးပါ... ၿပီးေတာ့ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ လံုၿခံဳေရးစနစ္ တတ္ဆင္ထားတာေတြအကုန္
သိခ်င္တယ္....´´
                         `` ဟုတ္ကဲ့.... ရပါတယ္ မစၥတာစမစ္ ေဆာင္ရြက္ေပးပါဦး....´´ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ျပန္ေျဖရင္း မစၥတာ စမစ္ကုိ...
တစ္ခါတည္း မွာလုိက္တယ္... `` ဟုတ္ကဲ့....´´ လုိ႔ ေျပာရင္း မစၥတာ စမစ္ ထထြက္သြားတယ္....

                         `` ဒါနဲ႔ ဆမ္..... ေျပာျပရဦးမယ္.... ကၽြန္မကေလ လံုၿခံဳေရးကုိ ဦးစားေပးတဲ့ ပံုသ႑ာန္ေတြကုိ သိပ္မႀကိဳက္

ဘူးရွင့္.....  ေဖ်ာ္ေျဖေရး လုပ္ငန္းနဲ႔ စီးပြါးရွာေနရတဲ့သူဆုိေတာ့.. ပရိသတ္က အျမင္မွားမွာမ်ဳိး အရမ္းေၾကာက္မိတယ္၊ ၿပီးေတာ့
ေနာက္တစ္ခုကေလ ကၽြန္မက ဘာျပႆနာမွ မျဖစ္ဘူးပါဘူး.... ဒါေၾကာင့္ တစ္ခုခု ျဖစ္မွာကုိလည္း မပူဘူး.... အခု  အိမ္ေရွ႔မွာ
ေတြ႔ရတဲ့ စက်ဴရီတီ ႏွစ္ေယာက္က ကုမၸဏီက ငွားေပးထားလုိ႔ ေခၚထားရတာေလ...... အဲဒီလုိ မ်က္မွန္ႀကီးအေသတတ္ထားၿပီး
အၿမဲ ရယ္ဒီ ျဖစ္ေနတဲ့သူေတြ ကၽြန္မေဘးမွာ ရွိေနတာ ေနရက်ပ္လွတယ္ရွင့္.....´´ မင္းသမီးရဲ့ စကား အဓိပၸါယ္ကုိ နားလည္မိပါ
တယ္... အႏုပညာသမားေတြဆုိတာ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးစြာ ေနထုိင္တတ္ၾကတယ္ဆုိတာ ေျပာစရာမွမလုိတာ.....။ သူ႔ကုိ ဘာမွျပန္
မေျပာျဖစ္ခဲ့ဘူး.... တတ္ႏုိင္သမွ် လံုၿခံဳေရးကုိ မထိခုိက္ေစပဲ... ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတာ့ ရေအာင္ ဖန္တီးရမွာေပါ့..... သူနဲ႔စကား
ေျပာရင္း တစ္ခုကုိ သတိထားမလုိက္တယ္..... ေဒၚလီကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကုိ ေတာက္ေလွ်ာက္စုိက္ၾကည့္ေနတယ္လုိ႔...  ခ်က္ခ်င္း
မီးသမီး အေနခက္တဲ့ သေဘာကုိ ခံစားလုိက္ရတယ္.... ဟူးးးးးးးးး။
                 
                          မစၥတာ စမစ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့ လက္ထဲမွာ ပလန္ေတြ ေပြ႔ယူလာတယ္.... တစ္ခုခ်င္းကုိ  ေသေသခ်ာခ်ာ
ၾကည့္မိတယ္..  ေနအိမ္ရဲ့ လုိေကးရွင္းက ေတာတန္းနဲ႔ မီတာ (၁၀၀၀)ေလာက္ကြာၿပီး ကြင္းေလးရဲ့ အထက္  ေတာင္ကုန္းေယာင္
ေယာင္ေလးေပၚမွာ ေဆာက္ထားတယ္.... ၀န္းက်င္ကုိ အေပၚစီးက လွမ္းျမင္ေနရတယ္.... ဒီဘက္မွာေတာ့ လူေနရပ္ကြက္...ၿမိဳ႔ျပ
အေဆာက္အဦေတြခ်ည္း.... ေနအိမ္ရဲ့ အေနာက္ေတာင္ဘက္ ေတာတန္းေလးထဲမွာေတာ့..... ဒီကုန္းေလးထက္ နည္းနည္းေလး
ပုိျမင့္တဲ့ ေတာင္ကုန္းေလး တစ္ကုန္းရွိေနတယ္... ေတာင္ကုန္းေလးေပၚမွာ ေႏြရာသီ အနားယူတဲ့ သစ္သားအိမ္  အေဟာင္းေလး
တစ္လံုးရွိေနတယ္.... အဲဒီ အိမ္ေလးေပၚကုိ တက္တဲ့ ေျမသားလမ္းေလးကေတာ့ ျမက္ေတြနဲ႔ ဖံုးလုလု... မင္းသမီးရဲ့အိမ္နဲ႔ ေတာင္
ကုန္းထိပ္က အိမ္ကေလးက အမ်ားဆံုးကြာလွ မီတာ (၁၅၀၀)ပဲ....။  ဒါဆုိရင္ သယ္ယူရ လြယ္ကူတဲ့  KS V Bullpup Sniper
single  shot  rifle  ေလာက္နဲ႔တင္ ပစ္လုိ႔ရတာပဲ....  မာကင္ပင္အနီေရာင္နဲ႔ ေတာင္ကုန္းထိပ္က အိမ္ကေလးကုိ ၀ုိင္းထား
လုိက္တယ္....။

                       ၿပီးေတာ့.... အိမ္ရဲ့ အခန္းဖဲြ႔စည္းမွဳကုိ ၾကည့္မိတယ္.... ေတာင္ကုန္းအိမ္ကေလးနဲ႔  တည့္တည့္မွာေတာ့
အေပၚဆံုးထပ္ရဲ့ လသာေဆာင္.... လသာေဆာင္ေဘးမွာေတာ့ မင္းသမီးရဲ့ အိပ္ခန္း.... တစ္ခုေတာ္ေသးတာက အိပ္ခန္းရဲ့ ေျခ
ရင္းဘက္ ေဘးျပတင္းေပါက္နဲ႔သာ တည့္တည့္တန္းေနတာ ေခါင္းရင္းဘက္နဲ႔ ေခါင္းရင္းဘက္ေဘး ျပတင္းဆုိရင္ ျပႆနာပဲလုိ႔
ေတြးလုိက္မိေသးတယ္.....
                        `` မဒမ္ တစ္ခုေလာက္ ေျပာခ်င္တယ္. ခင္ဗ်ား လက္ရွိ အိပ္ခန္းရဲ့ ေဘးက အိပ္ခန္းကုိ ေျပာင္းေပးလုိ႔
ရမလား.. ဒီအခန္းကုိ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္မႀကိဳက္ဘူးဗ်.....´´ လုိေကးရွင္းမက္ထဲက အနီေရာင္၀ုိင္းထားတဲ့  ေတာင္ကုန္းထိပ္က
အိမ္ကေလးကုိ ျပရင္းနဲ႔ ေမးၾကည့္လုိက္မိတယ္... မင္းသမီးမ်က္ႏွာက သိပ္ေတာ့ အလုိမက်....  ကၽြန္ေတာ္လည္း အားနာမိပါ
တယ္... ေစာေစာစီးစီး စိတ္အေႏွာင့္ အယွက္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနရလုိ႔ေလ...။
                          `` အင္း.... ေျပာင္းဆုိေတာ့လဲ ေျပာင္းရမွာေပါ့... ဒီေလာက္အထိလုိလုိ႔လား မစၥတာ ဆမ္မာ...´´
                          `` ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အတုိင္းေျပာတာပါ၊ မဒမ္ကုိ လံုၿခံဳေရးလုပ္ေပးရတာက ကၽြန္ေတာ္
အခေၾကးေငြအတြက္ လုပ္ေပးရတာ မဟုတ္ပါဘူး.... တာ၀န္ပါ...။  တာ၀န္ လာထမ္းေဆာင္တာပါ....  ကၽြန္ေတာ္ စိတ္တုိင္း
မက်ရင္ေတာ့ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖုိ႔ ခက္ခဲပါတယ္...။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ့ ေပါ့ေလ်ာ့မွဳက လူ႔အသက္နဲ႔ ဆုိင္ေနတယ္ မဒမ္  ၿပီးေတာ့
ဆက္ေျပာရရင္.... ပံုရိပ္ႀကီးမားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ႏုိင္ငံရဲ့ အားအင္ေတြပါ.... နားလည္ေစခ်င္ပါတယ္....´´

                

                            `` ေနာက္တစ္ခုကေလ  ၿခံစည္းရုိးကုိ ျပန္ျပင္ေစခ်င္တယ္။ အျမင့္က ရွစ္ေပေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ တဘက္ရပ္
သံတုိင္အခၽြန္ေတြကုိ အေပၚမွာ တင္ထားတာေလးလည္း ေကာင္းပါတယ္.  ကန္႔လန္႔ ေနာက္ၿပီး သံဆူးႀကိဳးေတြ တတ္ထားတာလဲ
သေဘာက်ပါတယ္... ဒါေပမဲ့ ေလ့က်င့္ထားတဲ့ သူေတြဆုိရင္ေတာ့ ေျပး၀င္ခုန္တက္ၿပီး သံတန္းကေနတဆင့္ ကၽြမ္းပစ္၀င္လုိ႔ရတဲ့
အေနအထားျဖစ္ေနတယ္... စုစုေပါင္း အျမင့္က (၁၀)ေပပဲ ရွိတယ္ေလ....။
                           `` ဟုတ္ကဲ့ ဆမ္..... ရွင္ျပင္ဆင္ျခင္တာ မွန္သမွ်ကုိ မစၥတာ စမစ္နဲ႔ ဆက္လုပ္ထားလုိ႔ရတယ္ေနာ္... ကၽြန္မ
ျပင္ဆင္လုိက္ဦးမယ္.... ဒီေန႔ MTV အတုိေလးႏွစ္ပုဒ္ရုိက္ဖုိ႔ ရွိေသးလုိ႔......´´ ႏွဳတ္ဆက္သလုိလုိနဲ႔ မင္းသမီး ထထြက္သြားတယ္။
သူမႏွစ္ၿမိဳ႕ေပမဲ့လည္း လက္ခံသေဘာတူေပးတာကုိ ေက်းဇူးတင္ရမလုိလုိ၊  ထထြက္သြားတဲ့ မင္းသမီးကုိ ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာ
ခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္။ အျပာႏုေရာင္ ဂါ၀န္အရွည္ အေပ်ာ့ေလးက လွလုိက္တာလုိ႔.. သူ အေပၚထပ္ကုိ ေရာက္သြားေတာ့မွ ေဘးက
မစၥတာ စမစ္ကုိ သတိထားမိလုိက္တယ္။ သူၿပံဳးရင္း ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ၾကည့္ေနေလရဲ့.... ကၽြန္ေတာ္ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပဲ သူ႔ကုိ ျပန္ၿပီး
ၿပံဳးျပလုိက္မိတယ္ ထင္ပါတယ္...။                         

                               တစ္နာရီေလာက္ ေရမုိးခ်ဳိး ျပင္ဆင္ ၿပီးေတာ့ မင္းသမီး ဆင္းလာတယ္... `` မစၥတာ ဆမ္မာ... ရွင္ေရာ
လိုက္မွာလား....´´တဲ့၊ ၿပီတီတီ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ခနဲ႔တာလား၊ ရြဲ႕  တာလားလုိ႔ မစဥ္းစားမိေသးခင္ အေျခတစ္ခု ေပးလုိက္မိတယ္....
`` မလုိက္ေတာ့ဘူး... မဒမ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဂ်ဴတီ မ၀င္ေသးဘူး....´´လုိ႔.....။ သူ႔ေနာက္က ေဒၚလီကလည္း  စျမင္တုန္းကလုိ  စူးစူး
စုိက္စုိက္ ၾကည့္ရင္း လုိက္ပါလာတယ္။
                               ၾကြၾကြရြရြ လွလွပပေလး မင္းသမီးက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေဘးက ျဖတ္ေလွ်ာက္ရင္း ဆင္၀င္ေအာက္က....
ကားႀကီးေပၚကုိ တက္သြားတယ္..... ကားေပၚကုိ ေျခတစ္လွမ္းတက္ၿပီး ေနာက္တစ္လွမ္းမတက္ရေသးခင္ ကားတံခါးကုိကုိင္ၿပီး
ကၽြန္ေတာ့္ကုိ လွည့္ၾကည့္တယ္... သူရဲ့ ေျခတံ သြယ္သြယ္ေလးေတြရဲ့ အလွကုိလည္း မ်က္၀ါး ထင္ထင္ ျမင္လုိက္ရတယ္... သူ
ကားထဲ ေရာက္ေတာ့ လက္ျပႏွဳတ္ဆက္သြားေလရဲ့....  အသိအမွတ္ျပဳသြားတဲ့  သေဘာေပါ့......။   ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ခန္းကုိ ျပန္
ေရာက္ေတာ့ ေမွာင္ရီပ်ဳိးစ အခ်ိန္ေလး....  ကၽြန္ေတာ့္ အေတြးထဲမွာေတာ့ မနက္ျဖန္အတြက္ အစီအစဥ္ သစ္တစ္ခုကုိ ေတြးေန
မိတယ္။   မင္းသမီးရဲ့ ကားသမားေလး အေၾကာင္းေလ....။ ဥေရာပ၀တ္စံုကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားေပမဲ့  သူ႔ရဲ့ မ်က္လံုး
ေတြက ေလးနက္တဲ့ သေဘာ မေဆာင္ပဲ ရုိးစင္းလြန္းေနလုိ႔.....။  တစ္စံုတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ရင္ မင္းသမီးအတြက္ အားကုိးရေစခ်င္

တယ္ေလ..... မနက္ျဖန္က စၿပီး ေကာင္ေလးကုိ...... ထရိန္နင္ေပးရေတာ့မွာေပါ့.......။