`` ညီမေလး ေတာ္ေတာ္ ပိန္သြားပါလား၊ ဘယ္လုိျဖစ္တာလဲဟင္ ေနမေကာင္းဘူးလား´´
ခရီးကျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ညီမေလးကုိ ေတြ႔လုိက္ရတာအေမာဆုိ႔သြားသလုိပါပဲ၊ စိတ္လဲေတာ္ေတာ္ပူ
သြားတယ္။
`` ဟုတ္တယ္ ကုိကုိႀကီး ညီမေလး သိပ္ေနမေကာင္းဘူး၊ ကုိကုိႀကီးကုိ သတိရေနတာ... ´´
ညွဳိးငယ္ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ေျပာလာတဲ့ ညီမေလးကုိ နဖူးေလးစမ္း၊ ေအာက္ မ်က္ခမ္း
ေလးကုိေသြးအားနည္းမနည္းၾကည့္ၿပီးတာနဲ႔ ခရီးေဆာင္အိတ္ေလးခ်ၿပီး ေရေတာင္မခ်ဳိးေတာ့ပဲနဲ႔ခ်က္ခ်င္း
ေဆးခန္းကုိပုိ႔လုိက္တယ္..။ ညီမေလးကေတာ့ သူရဲ့ ထံုးစံအတုိင္း ``ကုိကုိႀကီးေရခ်ဳိးေလ၊ ထမင္းအရင္စား၊ ၿပီးမွေအးေအးေဆးေဆး သြားၾကမယ္၊ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္´´တဲ့၊
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေျခာက္ေယာက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က အႀကီးဆံုး၊ ညီမေလးက
အငယ္ဆံုး၊ ေမေမဆံုးသြားေတာ့ညီမေလးက ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ယံုေလး၊ ေနာက္(၅)ႏွစ္မွာ ေဖေဖထပ္ဆံုး
သြားတယ္။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ညီႏွစ္ေယာက္ညီမတစ္ေယာက္က ေက်ာင္းၿပီးသြားၿပီ၊ အငယ္ဆံုးညီမေလးက
ဆယ္တန္း၊ သူ႔အထက္က ညီမတစ္ေယာက္က တတိယႏွစ္၊ အရာအားလံုး ကၽြန္ေတာ့္ေခါင္းေပၚေရာက္
လာတယ္၊ ညီႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ညီမတစ္ေယာက္က အိမ္ေထာင္လည္းက်သြားၿပီ၊ သူတုိ႔မိသားစုနဲ႔ သူတုိ႔
အလုပ္လဲလုပ္ေနၾကၿပီ၊ အခုအိမ္မွာက အငယ္ဆံုး ညီမေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ပဲက်န္ရစ္ တယ္...။
ႏွစ္ေယာက္စလံုးေက်ာင္းၿပီးေတာ့ေမေမ့အေမြဆုိင္ကေလးမွာပဲေရာင္းၿပီးေနၾကတယ္၊
ကၽြန္ေတာ္ကအစုိးရ၀န္ထမ္းျဖစ္ေနေတာ့အိမ္ျပန္ခ်ိန္မမွန္ဘူး၊ညီမအႀကီးေလးကဆုိင္ထုိင္ရင္းတစ္ဘက္
က ကၽြန္ေတာ့္ကုိကူၿပီး စီးပြါးရွာေပးေနသလုိ အခု ညီမအငယ္ဆံုးေလးက အိမ္မွာ အိမ္အလုပ္အကုန္လုပ္
ရင္း ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ တူတူေနၾကတယ္။
ညီမအငယ္ဆံုးေလးကုိ ေမေမ့ေမတၱာနဲ႔ေရာ ေဖေဖ့အၾကင္နာေတြနဲ႔ပါအေစာႀကီးေ၀း
ကြာခဲ့ရတယ္၊ သနားစရာ ဒီညီမေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္အကုိႀကီးတစ္ေယာက္၊အစ္မႀကီးတစ္ေယာက္၊မိဘနဲ႔ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြလုိ ဆက္ဆံခဲ့တယ္။ ညီမေလးကုိအားအင္ေတြစိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြျဖစ္ေစ
ခ်င္လုိ႔ပါ။ ညီမေလးကလည္း ကၽြန္ေတာ္ကုိ အကုိႀကီးမကဖခင္တစ္ေယာက္လုိ အားကုိးခ်စ္ခင္ခဲ့တယ္။ ထမင္းစားတာက အစ အ၀တ္အစား၀တ္တာကအဆံုး ၾကင္နာျခင္းေတြနဲ႔ပဲ ဆက္ဆံခဲ့တာပါ...။
`` ပရက္ရွာ ေတာ္ေတာ္က်ေနတယ္ဗ်ာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေဆးရံုပုိ႔တာ အခ်ိန္မီယံုေလးပဲ...၊
ေလာေလာဆယ္ေသြးသြင္းရမယ္၊ ၿပီးမွအားေဆးသြင္းမယ္၊ကုိယ္ခံအားျပည့္လာမွေသြးနဲ႔ဆီးနဲ႔သလိပ္နဲ႔
စစ္ၿပီး အေသးစိတ္ ေရာဂါရွာေဖြၾကတာေပါ့၊အဆင္ေျပတယ္ မဟုတ္လား´´
`` ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာ အဆင္ေျပပါတယ္...၊ ဆရာ အဆင္ေျပသလုိ ေဆာင္ရြက္ေပးပါ´´
ဆရာ၀န္ကေသြးေပါင္ခ်ိန္တာတုိ႔၊ ေသြးခုန္ႏွဳန္းတုိင္းတာတုိ႔လုပ္ၿပီးေတာ့ ေသြးသြင္းဖုိ႔
ျပင္ဆင္ေနၿပီ...
``ဆရာ...ဆရာ..´´အခန္းအျပင္ထြက္ဖုိ႔ျပင္ေနတဲ့ဆရာ၀န္ကုိခပ္တုိးတုိးေလးေခၚလုိက္
ေတာ့ဆရာ၀န္ကလွည့္ၾကည့္လာတယ္။
`` အားကုိးပါတယ္ ဆရာ..´´ ဆရာ၀န္ကသက္ျပင္းခ်ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ပုခံုးကုိ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
`` စိတ္ခ်ပါဗ်ာကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဂရုစုိက္ပါတယ္.... ဒါနဲ႔ ဘာေတာ္လဲဗ်၊ သမီးလား´´
`` မဟုတ္ပါဘူး ဆရာ၊ညီမအငယ္ဆံုးေလးပါ၊ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ကေတာ့သမီးေလးပါပဲ´´
`` ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့ စိတ္ခ်ပါဗ်ာ အားလံုးႀကိဳးစား ဂရုစုိက္ေပးနပါတယ္´´
`` ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တအားကုိ စိတ္ပူေနလု႔ိပါဆရာရယ္ အားလဲ
နာပါတယ္...´´
`` ရပါတယ္.. ဒီလုိပါပဲ၊ကၽြန္ေတာ္ခဏသြားလုိက္ဦးမယ္စိတ္မပူပါနဲ႔ေသြးသြင္းထားတယ္၊
ပရက္ရွာမွန္လာရင္ ေဆးဆက္သြင္းပါ့မယ္၊ ႏွလံုးအားနည္းတဲ့ေရာဂါပါ၊ ပံုမွန္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်၊ ဂရုစုိက္
ေပးဖုိ႔ေတာ့လုိတယ္၊ ဆရာ၀န္ႀကီးေသခ်ာရွင္းျပလိမ့္မယ္ေနာ္.၊ ဒီမွာ ဆရာမတစ္ေယာက္ေစာင့္ေနပါ့မယ္ လုိတာရွိရင္ေျပာေပါ့....´´
`` ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးပါပဲ ဆရာရယ္....´´
ေသြးသြင္းထားရင္း ညီမေလးကုတင္ေဘးမွာ ထုိင္ေနမိတယ္၊ ညီမေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေန
ေပမဲ့ နဖူးမွာ ေခၽြးေလးေတြစုိ႔ေနတယ္၊ သဘက္ကေလးနဲ႔ အသာအယာ တုိ႔သုတ္ေပးၿပီး ယပ္ေတာင္ေလး
ျဖည္းျဖည္းေလးခပ္ေပးေနလုိက္တယ္၊သူနာျပဳ ဆရာမက `` ရပါတယ္ ကၽြန္မခပ္ေပးပါ့မယ္.´´လုိ႔ေျပာရင္း အနားကုိထလာခဲ့တယ္...
`` ရတယ္ဆရာမ ကၽြန္ေတာ္ခပ္ေပးပါ့မယ္၊ ဆရာမရွိေနေပးတာကုိ ေက်းဇူးတင္၀မ္းသာ
လွပါၿပီ...´´
`` အကုိက ညီမေလးကုိ အရမ္း ခ်စ္တယ္ေနာ္....´´
`` ဟုတ္.... ညီမေလးက လိမ္မာတယ္ ဆရာမရဲ့....´` သူနာျပဳဆရာမေလးရဲ့ အေျပာက
အားအင္ေတြ ျဖစ္သြားတယ္၊ ဟုတ္တယ္ေလ ညီမေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းခ်စ္တယ္။
`` ကုိကုိႀကီးခရီးထြက္ရမယ္ဆုိညီမေလးခရီးေဆာင္အိတ္ေလးျပင္ထားေပးတယ္၊ဘာလုိ
ေသးလဲ ၾကည့္ပါဦး´´အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ညီမေလးကဆီးေျပာလုိက္တယ္၊ေဆးရံုဆင္းတာတစ္ရက္ပဲရွိေသး
တယ္၊ ခရီးထြက္စရာေပၚလာေတာ့ညီမေလးက ခရီးေဆာင္အိတ္ေလး ျပင္ထားေပးတယ္တဲ့...၊သူအၿမဲ ျပင္
ေပးေနက်ေလ။
`` မေန႔ကမွ ေဆးရံုဆင္းတယ္ နားပါလားညီမေလးရာ အေရးႀကီးတာမွ မဟုတ္တာ...´´
`` အေရးႀကီးတယ္ ကုိကုိႀကီးရဲ့၊ ကုိကုိႀကီး လုိအပ္တာေတြကုိ ညီမေလးပဲသိတာ..၊ စိတ္
တုိင္းမက်လုိ႔´´
ကၽြန္ေတာ္....... ညီမေလးရဲ့ မ်က္ႏွာကုိ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနမိတယ္၊ တကယ္ေတာ့
ကၽြန္ေတာ္က မိဘ၊အကုိႀကီး အေနနဲ႔ ခ်စ္ေနခဲ့ရတယ္ဆုိေပမဲ့ညီမေလးကမိခင္လုိ၊ အစ္မလုိကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဂရုစုိက္ၿပီး ခ်စ္ေနခဲ့တာပဲ...
`` ကုိကုိႀကီး....´´
`` ဗ်... ညီမေလး ေျပာေလ...´´ အနားမွာ၀င္ထုိင္ၿပီးပုခံုးေလးကုိ သာသာယာယာေလး ဖက္ရင္း ေျပာေတာ့ ညီမေလးက-
`` အိမ္မွာ ရွိရင္ ကုိကုိႀကီး လုိအပ္တာေတြကုိ ညီမေလးက လုပ္ေပးမယ္...၊ ခရီးသြားတဲ့
အခါ ညီမေလးရဲ့ကုိယ္စား ေက်ာပုိးအိတ္ေလးက ကုိကုိႀကီး လုိအပ္တာေတြကုိထုတ္ ေပးလိမ့္မယ္ေနာ္...။ ညီမေလးျပင္ေပးထားတဲ့ ေက်ာပုိးအိတ္ေလးကုိ ေျပာလုိက္ ဘာလုိတယ္ကြလုိ႔ သိလား သူေပးလိမ့္မယ္.´´
ကၽြန္ေတာ္ ညီမေလးရဲ့ ေခါင္းေလးကုိ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး နမ္းရင္နဲ႔ `` ဒါဆုိ....ညီမေလးက ကုိကုိႀကီးရဲ့ ေက်ာပုိးအိတ္ေလးေပါ့... ေနာ္´´
သုိင္းဖက္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကုိ ျပန္ကုိင္ထားရင္းနဲ႔ ညီမေလးက သေဘာက်ၿပီး ၿပံဳး
ေနခဲ့တယ္။
`` ဟုတ္.... ကုိကုိႀကီးေက်ာေပၚမွာ ညီမေလးက အၿမဲလုိက္ေနမွာ...´´ ၾကည္ႏူးလုိက္တာ ခ်မ္းေျမ့လုိက္ရတာ ညီမေလးရယ္... ဒါေပမဲ့.....။
`` ကုိသန္႔စင္ ဖုန္းလုိင္းမိတဲ့ေနရာကုိ လာေပးပါတဲ့၊ အေရးႀကီး ေျပာစရာ ရွိတယ္တဲ့...´´ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဘက္တစ္ေယာက္ရဲ့ အသိေပးမွဳေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းလုိင္းမိႏိုင္တဲ့ (၂)ဖာလံုေလာက္မွာ
ရွိတဲ့ ေတာင္ကုန္းေလးကုိ ဘယ္လုိ အေျပး ေရာက္လာမွန္းေတာင္ မသိလုိက္ဘူး....။ ဆုိင္ကယ္ေလးကုိ
ေသာ့ေတာင္ မပိတ္မိပဲ ေတာင္ကုန္းေပၚတက္ေျပးလာခဲ့တယ္။
ေတာင္ကုန္းေပၚေရာက္တာနဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္ေလးေတြ ၀င္လာတယ္။ ဖြင့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ အိမ္က ညီမအႀကီးနဲ႔ရံုးက ဖုန္းေခၚထားတာေတြ ေတြ႔ရတယ္။ ခ်က္ခ်င္း ညီမအႀကီးဆီက ဖုန္း၀င္တယ္...၊ ညီမေလးကုိ ညက ေဆးရံု ျပန္တင္လုိက္ရတယ္... ကုိကုိႀကီး ျဖစ္ႏုိင္ရင္ အျမန္ျပန္လာပါတဲ့ေလ...။
ဖုန္းခ်လုိက္တာနဲ႔ ေနာက္တစ္ခါဖုန္းထပ္၀င္လာတယ္၊ ရံုးကဖုန္း `` တာ၀န္ခ်ိန္းၿပီးအျမန္
ျပန္လာခဲ့ပါတဲ့´´ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ညႊန္မွဴးကုိ တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...။
ကၽြန္ေတာ္ ညီမေလး ကုတင္ေဘးကုိ ေရာက္ေတာ့ ညီမေလးရဲ့ လက္ႏွစ္ဘက္မွာ ေသြး
ေတြေရာ၊ ေဆးေတြေရာ သြင္းထားၿပီး ႏွာေခါင္းမွာလည္း ေအာက္စီဂ်င္ပုိက္ကေလး တတ္ေပးထားတယ္၊ ဆရာ၀န္ႀကီးနဲ႔ တာ၀န္က်ဆရာ၀န္လည္း ေရာက္ေနၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ကုိျမင္ေတာ့ ေခါင္းညိတ္ အသိ
အမွတ္ျပဳရင္း ဆရာ၀န္ႀကီးက-
`` ကုိသန္႔စင္ ၄၀ / ၆၀ ျဖစ္သြားၿပီဗ်ာ၊ကေလးကခံႏုိင္ရည္အရမ္းအားနည္းေနတယ္´´တဲ့။
ညီမေလးကေတာ့ မွိန္းေနတာလား၊ေမ့ေနတာေသေသခ်ာခ်ာမသိႏုိင္ေလာက္ေအာင္ကုိ ၿငိမ္သက္ေနေလရဲ့၊ ကၽြန္ေတာ္အသာအယာ၀င္ထုိင္ရင္းေဆးသြင္းထားတဲ့သူ႔ရဲ့လက္၀ါးေလးကုိကၽြန္ေတာ့္ လက္၀ါးေပၚတင္ၿပီး နဖူးဆံစပ္ကဆံပင္ေလးေတြကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သပ္တင္ေပးေနမိတယ္....၊ ညီမေလး
မ်က္လံုးေလး ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပြင့္လာတယ္...။
`` ညီမေလး.... ညီမေလး ကုိကုိႀကီး ေရာက္ေနၿပီေနာ္... အားမငယ္နဲ႔ေနာ္...၊ ညီမေလး
သိလားဟင္...´´လုိ႔ တုိးတုိးညင္းညင္းေျပာလုိက္ေတာ့ ရွိစုမဲ့စုအားေလးနဲ႔ ေခါင္းေလးညိတ္ျပရွာတယ္...၊ စကားေတာ့ မေျပာႏုိင္ေတာ့ဘူး...။
အဲဒီလုိနဲ႔ ေနာက္ နာရီ၀က္ေလာက္မွာေတာ့ညီမေလးကကၽြန္ေတာ့္လက္၀ါးကုိဆုပ္ကုိင္
ရင္းက စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ႏွဳတ္ဆက္ထြက္သြားခဲ့တယ္ေလ....။
ညီမေလးရဲ့ႏွဳတ္ဆက္ျခင္းေတြကုိကၽြန္ေတာ္မယံုၾကည္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ညီမေလးကုိေကာင္း
ေကာင္းမြန္မြန္နဲ႔ျပည့္ျပည့္စံုစံု သၿဂႋဳဟ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ညီမေလးကုိ အမွ်အတန္းေပးေ၀ရင္းနဲ.... မကၽြတ္ မလြတ္ေသးသူ အားလံုးကုိ ရည္စူးၿပီး`` ေပတဥဒိၵႆဒါန´´ အလွဴကုိလည္း လွဴဒါန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္...။
ညီမေလးနဲ႔ပါတ္သက္ၿပီးအရာအားလံုးေက်နပ္စရာေတြခ်ည္းျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့လည္းညီမေလး ကၽြန္ေတာ့္ကုိစြန္႔ခြါသြားခဲ့တယ္ ဆုိတာကုိ ကၽြန္ေတာ္အခုထိ မယံု ၾကည္ႏုိင္ေသးပါဘူး...။
ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္တုိင္းညီမေလးေစာင့္ေနတယ္လုိ႔ပဲခံစားေနရတယ္၊ဆာေလာင္
လာတဲ့အခါမွာလဲအိမ္ထဲက ညီမေလး ရွိေနတတ္တဲ့ ေနရာေလးေတြကုိပဲ လွမ္းၾကည့္ေနတတ္တယ္..၊ခရီး
ထြက္မယ္ဆုိရင္လည္း ညီမေလးကုိေျပာရမလုိ၊ ခရီးေဆာင္ေက်ာပုိးအိတ္ေလးကုိညီမေလးပဲျပင္ေပးထား
မလုိလုိ ျဖစ္ေနေသးတယ္...၊ မနက္ေစာေစာႏုိးတဲ့အခါမွာလည္း ဘုရားရွိခုိးၿပီး အာရုဏ္ ဆြမ္းကပ္ေနတဲ့ ညီမေလးအသံကုိ ၾကားေနရသလုိလုိပါပဲ....။
ကၽြန္ေတာ္... ညီမေလး ဘီဒုိေလးကုိ ဖြင့္ၿပီး ညီမေလးရဲ့ ေယာဂီ၀တ္စံုေလးကုိ ယူၾကည့္မိ
တယ္...၊ ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ ေယာဂီအကႋံ်ေလးကုိ အၾကာႀကီးနမ္းရွဳိက္လုိက္တယ္...။ ရင္ထဲမွာ ျပည့္သြား
သလုိလုိ ခံစားရေပမဲ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္၀န္းထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံလာတယ္ဗ်ာ...။ ညီမေလးကုိ လြမ္းလြန္းလု႔ိ ကၽြန္ေတာ္ ငုိမ်ား ငုိေနမိသလားဆုိတာေတာ့ မသိေတာ့ပါဘူး။
အိမ္ေရွ႔ကုိ လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ ညီမေလးစုိက္ထားတဲ့ ပန္းေလးေတြ ေျမႀကီးေပၚမွာေၾကြ
က်ေနၾကၿပီ။ပန္းေၾကြေလးေတြကုိ ေ၀၀ါးေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္မိေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့
အၿပံဳးေလးေတြနဲ႔ ညီမေလးကပန္းကေလးေတြကုိ ေကာက္ယူေနတယ္ေလ.၊ တကယ္ေတာ့ကၽြန္ေတာ့္ႏွလံုး
သားထဲမွာ ညီမေလးကေသဆံုး မသြားေသးပါဘူး... ဘယ္ေတာ့မွလည္း ေသဆံုးသြားမွာမဟုတ္ဘူးေလ...။
ညီမေလးကုိ ကၽြန္ေတာ္က မိဘေတြရဲ့ေမတၱာနဲ႔ အၾကင္နာေတြ ေပါင္းစပ္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့ရတာမုိ႔
လုိ႔ပါ။ ဒါေပမဲ့တကယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀ထဲမွာေတာ့ညီမေလးဆံုးသြားတာတစ္လေတာင္ျပည့္ေတာ့မွာပါလား။
ကြယ္လြန္သူ ခ်စ္ရတဲ့ ညီမေလး....ေကာင္းရာမြန္ရာမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ေနပါေစ....။
(ကြန္ဆူးမား(၁၂-၁၁-၂၀၁၂)
No comments:
Post a Comment